Rehabilitacja ogólnoustrojowa w warunkach stacjonarnych po leczeniu operacyjnym: zał. 1 lp. 4 lit. a rozporządzenia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji: żywienie dojelitowe w rehabilitacji: 5.11.01.0000077: punkt: 108: za każdy dzień żywienia: Kompletne żywienie pozajelitowe w rehabilitacji: 5.11.01.0000080

Na czym polega żywienie dojelitowe przez specjalny dostęp do przewodu pokarmowego? Kiedy się je stosuje? W jakich sytuacjach najczęściej zachodzi konieczność jego wdrożenia? Jak przełamać obawy związane z tą metodą żywienia? W nawiązaniu do obchodzonego 15 października Światowego Dnia Żywienia Dojelitowego i Pozajelitowego, eksperci różnych specjalności oraz pacjent, objęty opieką poradni żywienia dojelitowego w warunkach domowych, dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi ze stosowaniem żywienia dojelitowego. Lekarze podkreślają, że chociaż dla niektórych osób ten temat może być trudny, nie warto zwlekać z decyzją o wdrożeniu leczenia żywieniowego. Pacjenci często obawiają się stygmatyzacji i obniżenia jakości życia. Niekiedy pojawia się lęk („czy ze mą jest już tak źle, że nie mogę normalnie jeść?”), który wpływa na silną motywację, żeby starać się jeść, byleby tylko nie być żywionym „przez rurkę”. Tymczasem żywienie dojelitowe wprowadza się właśnie po to, by poprawić stan zdrowia i jakość życia chorego, wspierając jednocześnie opiekuna w codziennych obowiązkach. Budowanie świadomości w tym zakresie to jeden z głównych celów kampanii edukacyjnej „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą” prowadzonej przez Fundację Nutricia. Żywienie dojelitowe – na czym polega? Perspektywa onkologa Dr n. med. Paweł Kabata, chirurg-onkolog, zajmujący się także pacjentami żywionymi dojelitowo: Żywienie dojelitowe poprzez specjalny dostęp bezpośrednio do żołądka lub jelita przeznaczone jest dla pacjentów, którzy z różnych przyczyn nie mogą odżywiać się doustnie lub tego typu żywienie nie jest wystarczające, czyli nie pokrywa zapotrzebowania organizmu na energię i składniki odżywcze. W zdecydowanej większości z żywienia dojelitowego korzystają pacjenci neurologiczni, w tym osoby, które przeszły udar mózgu oraz pacjenci onkologiczni. Tą metodą żywieni są zarówno dorośli, jak i dzieci, osoby w szpitalach, w domach, także te aktywne zawodowo. Musimy zdawać sobie sprawę z tego, że lekarz decyduje o włączeniu żywienia dojelitowego wtedy, kiedy jest ono naprawdę niezbędne. Oznacza to przeważnie, że nie ma innego sposobu na prawidłowe odżywienie organizmu lub inne metody są nieefektywne. Mówiąc wprost – żywienie dojelitowe zwykle nie jest opcją, a koniecznością. Dlatego tak ważne jest, żeby pacjenci i ich bliscy nie zwlekali z podjęciem decyzji, ponieważ każdy kolejny dzień zwiększa niedobory białkowo-energetyczne, tym samym ryzyko niedożywienia, a co za tym idzie – komplikacji w leczeniu. Codzienność z żywieniem dojelitowym. Perspektywa pacjenta Jacek Janiel, 24-letni pacjent, od półtora roku żywiony dojelitowo: W wieku 4 lat zdiagnozowano u mnie mukowiscydozę. Przez te wszystkie lata nauczyłem się żyć z tą chorobą. W zeszłym roku jednak choroba się nasiliła. Zaczęły pojawiać się częstsze infekcje, w związku z którymi mój stan znacznie się pogorszył, masa ciała bardzo niebezpiecznie spadła. Dotąd byłem aktywny, uprawiałem sporty drużynowe, a nagle zacząłem szybko się męczyć, nie miałem na nic siły. Moje najbliższe otoczenie – lekarze, a za nimi rodzina i przyjaciele, od razu przekonywali, że jedynym wyjściem, aby mój organizm nabrał sił niezbędnych do walki z chorobą i prowadzenia niezależnego życia, jest wdrożenie żywienia dojelitowego. Ciężko było mi podjąć decyzję. Bałem się, że „rurka w brzuchu” będzie mi przeszkadzać w prowadzeniu normalnego życia, że będę się wstydził rozebrać na plaży, nie będę mógł robić rzeczy, które robiłem przed zaostrzeniem choroby. Wahałem się długo, a mój stan stale się pogarszał. Decyzja, jaką w końcu podjąłem, diametralnie wpłynęła na moje życie, podwyższając jego komfort. Żywienie dojelitowe w domu. Perspektywa pielęgniarki Honorata Kołodziejczyk, pielęgniarka koordynująca z poradni żywieniowej Nutrimed: Jeśli pacjent wymaga długotrwałego żywienia przez założony dostęp, procedura żywienia dojelitowego powinna być kontynuowana w domu pacjenta po wypisaniu go ze szpitala. W Polsce jest ona finansowana ze środków NFZ, co w praktyce dla pacjenta i jego rodziny oznacza, że nie ponoszą kosztów z tym związanych. Żywienie dojelitowe w warunkach domowych to usługa kompleksowa, która obejmuje stałe konsultacje zespołu lekarsko-pielęgniarskiego, sprzęt, specjalistyczne diety oraz badania laboratoryjne. Z doświadczenia pracy z pacjentami i ich bliskimi w ich domach wiem, że podjęcie decyzji o wdrożeniu żywienia dojelitowego zaleconego przez lekarza, bywa często odkładane w czasie. Strach to nasz podstawowy hamulec, który powoli ustępuje, gdy zdobywamy potrzebne informacje. Kolejny etap, czyli moment powrotu do domu, wiąże się z nowymi obawami „czy dam radę zająć się tym samodzielnie?”. Chcę uspokoić wszystkich opiekunów chorych zakwalifikowanych do leczenia żywieniowego w domu. Każdy z nich przejdzie szkolenie, które jest prowadzone przez pielęgniarkę. Podczas szkolenia przekazywana jest praktyczna wiedza na temat posługiwania się sprzętem do żywienia dojelitowego, podaży oraz zasad przechowywania diet i sprzętu. Instruujemy też jak reagować w określonych sytuacjach. To czas, gdy opiekun może zapytać o wszystkie niepokojące go kwestie i rozwiać wątpliwości związane z żywieniem dojelitowym. Większość poradni żywieniowych, które świadczą opiekę nad pacjentem żywionym dojelitowo w domu, umożliwia całodobowy kontakt telefoniczny, na wypadek potrzeby nagłej konsultacji. Pacjent i jego opiekun nie są pozostawieni bez wsparcia. Bariera psychiczna. Perspektywa psychoonkologa Adrianna Sobol, psychoonkolog z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego: To, co nieznane, budzi niepokój. Pacjenci i opiekunowie często zwlekają z rozpoczęciem żywienia dojelitowego właśnie ze względu na obawy, że ich życie całkowicie się zmieni i to na gorsze. Dlatego kluczem jest właściwe wyjaśnienie, na czym polega żywienie dojelitowe już w momencie pierwszego kontaktu z tym pojęciem, by pacjent i jego bliscy dostrzegli jego korzyści, zarówno te związane ze stanem zdrowia, jak i jakością życia. Problemy towarzyszące chorym i opiekunom rozpoczynającym żywienie dojelitowe mogą dotyczyć lęku przed nową sytuacją, obaw przed prawidłowym wykonaniem procedury żywieniowej, a także strachem przed wyrządzeniem krzywdy podopiecznemu. To naturalna reakcja. Ważne jest, by dać sobie szansę na zrozumienie całego procesu. Odpowiednio prowadzone żywienie dojelitowe może pomóc w redukcji stresu i zmartwień związanych z brakiem możliwości przyjmowania posiłków doustnie i koniecznością a jednocześnie brakiem możliwości zaspokojenia codziennych potrzeb żywieniowych. Więcej informacji na temat żywienia dojelitowego można znaleźć na stronie

Rozpoczęcie żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita) nie jest łatwe. Pacjenci i ich bliscy zadają wiele pytań i mają obawy takie jak np.: czy to na całe życie, czy nie boli, czy można przy tym pracować, rodzice pytają czy ich dziecko już nigdy nie będzie mogło zjeść normalnego posiłku. Czy jest się czego bać? Przykładem jest Aleksandra Kmiecik-Łazarz, której życie wróciło do „normalności” po podjęciu decyzji o rozpoczęciu żywienia dojelitowego u jej najmłodszej córki Hani. Przed podjęciem decyzji o założeniu PEGa (czyli przezskórnej endoskopowej gastrostomii) przeszliśmy długą drogę. Karmienie Hani trwało od rana do wieczora. Jeden posiłek trwał od godziny do półtorej, a powinna była zjeść takich siedem, osiem w ciągu dnia. W którymś momencie już w ogóle nie chciała jeść, miała odruchy wymiotne. Wtedy pielęgniarki, które nam pomagały, zasugerowały żywienie dojelitowe. Pierwsze, o czym pomyślałam, to że to będzie dziura w brzuchu. Martwiłam się, czy Hanię to będzie bolało, czy będzie się tym interesowała. Jak z PEGiem kąpać, jak rehabilitować? A w tym momencie uważam, że to była jedna z najlepszych decyzji, jaką mogliśmy podjąć dla naszego dziecka, nie wspominając już o tym, że sami zyskaliśmy bardzo dużo czasu i szansę na w miarę normalne życie, nieskupione wokół ciągłego karmienia – mówi mama Hani. Mit wokół żywienia dojelitowego Ze względu na niską świadomość na temat żywienia dojelitowego, narastają wokół tego tematu mity. Pacjenci i ich bliscy boją się i dlatego decyzję odkładają na później. Twierdzą, że dopóki „jakoś” dają sobie radę, to żywienie dojelitowe nie jest jeszcze konieczne. „Dawanie sobie rady” to często długie godziny spędzane na próbie nakarmienia, a posiłki, które mimo naszego ogromnego wysiłku otrzymuje pacjent, nie zaspokajają dziennego zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Wcześnie wprowadzone żywienie medyczne nie tylko poprawia samopoczucie pacjenta, zwiększa komfort rodziny, ale też ma realny wpływ na proces leczenia czy rehabilitacji. Dlatego powinno się podejmować decyzję o jego włączeniu nie wtedy, gdy pacjent jest już niedożywiony, ale gdy pojawia się samo ryzyko niedożywienia, np. z powodu zwiększonego w wyniku choroby zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze, czy zauważalnego mniejszego spożycia pokarmów. W przypadku dzieci jest to szczególne istotne, ponieważ brak odpowiedniego odżywienia organizmu negatywnie wpływa na ich rozwój, zarówno fizyczny, jak i intelektualny – wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego Dzieci. Obawy i pytania pacjentów i ich rodzin – czy to decyzja na całe życie Czas trwania leczenia żywieniowego jest uwarunkowany rozpoznaniem choroby podstawowej, stanem odżywienia chorego przed podjęciem leczenia oraz oceną efektów podjętej terapii. Podaż diety specjalnej do przewodu pokarmowego (np. przez PEG) jest konieczna wtedy, gdy dobrowolne spożywanie posiłków jest niemożliwe lub ograniczone. W przypadku całkowitego powrotu do spożywania posiłków drogą doustną żywienie dojelitowe może zostać zakończone. – czy muszę zostać w szpitalu, często do niego przyjeżdżać Jeżeli stan zdrowia tego nie wymaga, pacjent nie musi być hospitalizowany. W takich sytuacjach żywienie dojelitowe stosuje się w warunkach domowych. W Polsce procedura ta jest refundowana. W przypadku niektórych poradni żywieniowych nie ma nawet konieczności odwiedzania szpitala – lekarz i pielęgniarka przyjeżdżają na konsultację do domu chorego. W innych poradniach wizytowanie chorego w domu zależy od tego, czy jest on w stanie samodzielnie dotrzeć do poradni. Sprzęt i diety również są dowożone do miejsca pobytu pacjenta. Po odpowiednim przeszkoleniu każdy jest w stanie samodzielnie podłączyć żywienie. – czy przy żywieniu dojelitowym będą powikłania Nie. Jak każda procedura medyczna istnieje ryzyko powikłań tej metody. Najczęstsze, to zmiany miejscowe na skórze w okolicy „wejścia” gastrostomii i zakażenia tej okolicy. Odpowiednia pielęgnacja gastrostomii znacznie zmniejsza ryzyko takich powikłań. Możliwe są także zmiany miejscowe w śluzówce żołądka, ale wobec stałego postępu w doborze kształtu gastrostomii i przy zastosowaniu nowoczesnych materiałów do jej produkcji zdarzają się sporadycznie. – czy z PEGiem mogę być aktywny fizycznie, chodzić do pracy? Nie każdy pacjent jest aktywny, jednak to nie żywienie stanowi ograniczenie, a sama choroba, jak w przypadku pacjentów ze stwardnieniem zanikowym bocznym, po udarze mózgu czy z niektórymi postaciami dziecięcego porażenia mózgowego. Diety i sprzęt do żywienia dojelitowego można ze sobą zabrać na wakacje – nie ma wymagań, że muszą być stosowane tylko w miejscu zamieszkania. Ważne tylko, by zadbać o odpowiednie warunki podaży, higienę i przechowywanie produktów diety w odpowiedni sposób. Po okresie ok. 6 tygodni od założenia PEGa i po jego odpowiednim zabezpieczeniu możliwe jest nawet korzystanie z basenu. Żywienie dojelitowe nie jest kroplówką Często jest mylone z kroplówkami, jak potocznie mówi się na żywienie pozajelitowe, które stosuje się dopiero wtedy, gdy inne metody odżywienia pacjenta nie są możliwe lub wystarczające. Żywienie dojelitowe zawiera wszystkie składniki dostępne w tradycyjnym pożywieniu i podawane jest do przewodu pokarmowego, nie układu krwionośnego. Byłam największą przeciwniczką założenia PEGa. Teraz, gdy obserwuję, jak Hania się rozwinęła, zastanawiam się, dlaczego nie podjęłam tej decyzji wcześniej. Wiem już, że nie ma się czego bać. Wszystkiego można się nauczyć, a w razie potrzeby, pytań, wątpliwości, pod telefonem zawsze jest personel medyczny, z którym można się skonsultować – dodaje Aleksandra Kmiecik – Łazarz. Żywienie dojelitowe jest specjalistycznym żywieniem (medycznym), przez zgłębnik bezpośrednio do żołądka lub jelita, przeznaczone dla pacjentów: – którzy nie mogą odżywiać się drogą tradycyjną, czyli doustną, – borykających się z trudnościami w przełykaniu, – z niedrożnością górnego odcinka przewodu pokarmowego, – chorych nieprzytomnych. Specjalistyczne diety do żywienia dojelitowego dostarczają wszystkich składników odżywczych (np. białko, energia, witaminy), niezbędnych dla funkcjonowania organizmu człowieka. Żywienie dojelitowe ma bardzo szerokie zastosowanie i nie ogranicza się do konkretnej jednostki chorobowej czy wieku – obejmujemy nim zarówno niemowlęta, dzieci, osoby młode, w średnim wieku czy starsze. Może być stosowane przez określony czas, a gdy jest to konieczne, nawet do końca życia. Z żywienia dojelitowego korzystają pacjenci aktywni, ale też ci leżący, wymagający stałej opieki. W swojej pracy mam styczność głównie z dziećmi i wiem, że zastosowany zgłębnik nie stanowi dla nich przeszkody w zabawie, poznawaniu otoczenia, a także kluczowej dla nich rehabilitacji. Wręcz ją wspiera, ponieważ prawidłowo odżywiony organizm lepiej się rozwija. W przypadku, gdy chory nie wymaga hospitalizacji, żywienie odbywa się w warunkach domowych. To, co warunkuje wybór tej metody, to brak możliwości zaspokojenia drogą doustną zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze – tłumaczy prof. dr hab. n. med. Janusz Książyk. Kampania edukacyjna „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą”, zainicjowana w 2016 roku przez Nutricię Medyczną, ma na celu budowanie świadomości na temat żywienia medycznego jako integralnego elementu opieki zdrowotnej. Pierwsza edycja była poświęcona pacjentom onkologicznym, a druga dodatkowo osobom doświadczającym chorób neurologicznych. Edukacja w obu obszarach terapeutycznych jest kontynuowana. W drugiej połowie 2018 roku kampania została poszerzona o działania dotyczące żywienia dojelitowego (bezpośrednio do żołądka lub jelita) z uwzględnieniem różnych jednostek chorobowych, w których jest ono stosowane. Intencją zaplanowanych aktywności jest obalanie mitów na temat tej metody żywienia oraz szerzenie wiedzy o jej roli w procesie leczenia pacjentów, którzy nie mogą odżywiać się drogą doustną lub nie są w stanie pokryć poprzez tradycyjną dietę zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze. Na potrzeby edukacji w zakresie żywienia dojelitowego powstała strona internetowa na której można znaleźć praktyczne informacje, odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania oraz historie pacjentów i ich opiekunów. źródło:

Termin żywienie pozajelitowe oznacza dostarczanie substancji odżywczych drogą dożylną. ŻP zastępuje więc w pewnych przypadkach odżywianie drogą doustną, czyli normalną dietę. Sytuacje te zostaną omówione w kolejnym rozdziale podręcznika. Ogólnie mówiąc są to takie choroby ostre lub przewlekłe, w których funkcja przewodu

Żywienie dojelitowe może być zalecone przez lekarza różnym osobom z różnymi dolegliwościami, schorzeniami i w różnym wieku. Żywienie dojelitowe może być pomocne dla osób z: problemami w obrębie jamy ustnej, przełyku lub żołądka; problemami z przełykaniem, co naraża na ryzyko zadławienia i dostania się pokarmu do płuc

Żywienie dojelitowe jest procedurą, którą można zastosować u chorych nie wymagających hospitalizacji, a u których niemożliwe jest wystarczające żywienie drogą doustną (np. z powodu zaburzeń przełykania), możliwe jest natomiast odżywianie drogą przewodu pokarmowego. Warunkiem jest możliwość uzyskania dostępu do sprawnie

Podstawowe informacje Czym jest leczenie dojelitowe? Żywienie dojelitowe polega na podawaniu białka lub źródeł białka, energii, elektrolitów, witamin, pierwiastków śladowych i wody w postaci specjalnie przygotowanej diety przemysłowej przez zgłębnik (sondę, gastrostomię) do przewodu pokarmowego Określenie „dieta przemysłowa” jest w tym kontekście raczej mylące, ponieważ składniki pokarmowe tej żywności pochodzą z naturalnych źródeł, takich jak białka z mleka, tłuszcze z olejów roślinnych i węglowodany ze skrobi. Nazwa wiąże się z przemysłowym, farmaceutycznym wytwarzaniem tych preparatów. Diety przemysłowe są w większości zbilansowane, tzn. wszystkie składniki, których organizm potrzebuje (białka, tłuszcze, witaminy, mikroelementy i minerały, wodę), są w nich zawarte w odpowiedniej ilości. Nie zawierają one praktycznie cholesterolu, a tłuszcze są tak dobrane, że zapobiegają chorobom układu krążenia (m. in. są to cenne kwasy tłuszczowe z oleju rybnego). Większość diet przemysłowych podawanych przez sondę zawiera również błonnik, by zapewnić zdrowe trawienie. Wybrane preparaty to diety specjalistyczne zawierające niektóre składniki odżywcze lub ich określoną część. Przy poniższych wskazaniach lekarz może zalecić Ci żywienie dojelitowe: niedożywienie lub niedostateczne odżywianie w następstwie urazu lub chorobyzaburzenia połykaniazwężenia górnego odcinka przewodu pokarmowegorozległe oparzeniazespół krótkiego jelitapooperacyjne przetoki jelitowepowikłania pooperacyjnechoroby zapalne jelitokres chemio- i radioterapiizaburzenia trawienia i wchłanianiaokres po zakończeniu żywienia pozajelitowegowyniszczeniedługo gojące się ranyowrzodzenie podudzi (odleżyny)psychogenne zaburzenia odżywiania (jadłowstręt)choroby zakaźne (np. wyniszczenie w AIDS) Przeciwskazania do żywienia dojelitowego to między innymi: niedrożność przewodu pokarmowegoatonia żołądka i jelitciężkie oparzenieuraz wielonarządowyostre stany zapalne jamy brzusznejwstrząs Leczenie w szpitalu Aby dostarczyć wszystkie składniki do organizmu inaczej niż doustnie (żywienie dojelitowe), konieczne jest założenie lub wytworzenie przetoki i założenie sztucznego dostępu. W praktyce oznacza to wytworzenie specjalnego dojścia, np. do żołądka (gastrostomia, PEG) lub jelita (jejunostomia). Założenie sztucznego dostępu do przewodu pokarmowego powinien wykonać lub nadzorować lekarz przeszkolony w tym zakresie. Bezpośrednio do zglębników dojelitowych (sond odzywczych ) lub przetok odżywczych podawane są mieszaniny żywieniowe oraz płyny. W żywieniu dojelitowym powinno się stosować jedynie diety przemysłowe. Zmiksowana dieta kuchenna może nie pokrywać pełnego zapotrzebowania organizmu na substancje odżywcze, a źle przygotowana może spowodować zapychanie przetok. Sprawdź, czy otrzymałeś wszystkie informacje dotyczące prawidłowego leczenia, tj: jaki jest cel leczeniaile będzie trwało leczeniew jaki sposób podawane będą składniki odżywczekiedy i w jaki sposób zostanie określona skuteczność leczeniaz jaką częstotliwością podawane będą składniki odżywczejak podawane będą inne lekico powinno Cię zaniepokoićjakie kroki należy podjąć po opuszczeniu szpitalajaką opiekę medyczną można otrzymaćsprawdź, czy otrzymałeś pełną dokumentację przy wypisie ze szpitala i skierowania do dalszej opieki medycznej Zakończenie leczenia Lekarz podejmie decyzję o zakończeniu leczenia, kiedy spełniony zostanie przynajmniej jeden z poniższych warunków:potrzeby żywieniowe chorego mogą być zaspokojone przez odżywianie drogą doustnąkiedy pojawiają się powikłania leczeniastan chorego pogorszył się na tyle, że niemożliwe jest dalsze bezpieczne odżywianie dojelitowe i konieczne jest przejście na żywienie pozajelitowejeśli chory lub opiekunowie wspólnie z lekarzem uznają, że dalsze leczenie nie przyniesie oczekiwanych korzyści Leczenie w domu Na czym polega żywienie dojelitowe w domu? Domowe żywienie dojelitowe oznacza podawanie w domu pacjenta właściwej ilości wszystkich potrzebnych składników pokarmowych. Żywienie dojelitowe w domu jest to program kompleksowej opieki nad pacjentem, u którego z powodu braku możliwości przyjmowania pokarmu drogą doustną, w ilości wystarczającej do utrzymania przy życiu, został wytworzony sztuczny dostęp do przewodu pokarmowego (np.: PEG, gastrostomia, jejunostomia, zgłębnik nosowo-żołądkowy). Przez odpowiednio stworzony dostęp podawana jest specjalna żywność, a pacjent nie wymaga już dalszego pobytu w szpitalu. Program opieki obejmuje indywidualne ustalenie odpowiedniego planu żywienia. Żywienie odbywa się przy użyciu specjalnej żywności (diety przemysłowe) drogą inną niż doustna. Dzięki tej formie leczenia możliwa jest poprawa lub utrzymanie stanu zdrowia, sukcesywne odzyskiwanie zdrowia, poprawa komfortu życiawłaściwe przygotowanie pacjenta, rodziny i opiekunów do sprawowania opieki nad żywionym dojelitowo w domukompleksową opiekę medyczna obejmującą regularne wizyty kontrolne lekarza i pielęgniarki w domu pacjenta lub w poradni oraz badania kontrolne krwi i moczu (średnio 1 raz na 3 miesiące)dostarczanie produktów i sprzętu do żywienia dojelitowego oraz środków dezynfekcyjnych i opatrunkowych do domu pacjentazapewnienie pompy do żywienia dojelitowego, jeżeli jest taka potrzebaciągły kontakt telefoniczny z zespołem prowadzącym leczenie Do żywienia dojelitowego w domu kwalifikuje: Szpital (Szpital wydaje również skierowanie do Poradni Żywieniowej) Poradnia Żywieniowa (Poradnia Żywieniowa prowadzi dalsze żywienie dojelitowe w domu pacjenta) W celu objęcia programem żywienia dojelitowego w warunkach domowych należy zarejestrować pacjenta w Poradni Żywieniowej. Żywienie dojelitowe w domu jest w całości refundowane przez NFZ. Wskazania do żywienia dojelitowego w warunkach domowych Żywienie dojelitowe w warunkach domowych jest wskazane u pacjentów ze sprawnym przewodem pokarmowym (zachowana drożność, perystaltyka oraz wchłanianie), u których odżywianie doustne nie jest wystarczające do zaspokojenia ich zapotrzebowania na substancje dojelitowe w warunkach domowych stosowane jest w przypadkach poniższych schorzeń: Schorzenia neurologiczne z zaburzeniami połykania: stan po udarze mózgumózgowe porażenie dziecięcestan po urazie OUNstwardnienie rozsianedemencja (Ch. Alzheimera, Ch. Parkinsona)stwardnienie zanikowe boczneguzy mózguwszystkie schorzenia neurologiczne uniemożliwiające połykanie Choroby nowotworowe: nowotwory głowy i szyinowotwory górnego odcinka przewodu pokarmowegonowotwory klatki piersiowejokresowo zaburzenia jedzenia w trakcie chemio i radioterapii oraz leczenia operacyjnego różnych nowotworów Ten rodzaj świadczenia (żywienie dojelitowe w warunkach domowych) stosuje się również w Domach Pomocy Społecznej i Hospicjach Domowych. Sposoby żywienia dojelitowego W ramach żywienia dojelitowego możesz być leczony w różny sposób, poprzez: Żywienie dożołądkowe, za pomocą: zgłębnika nosowo-żołądkowego gastrostomii klasycznej PEG (Przezskórna Endoskopowa Gastrostomia) Żywienie dojelitowe, za pomocą: zgłębnika nosowo-jelitowy jejunostomii mikrojejunostomii W obydwu przypadkach żywienie może być prowadzone kilkoma sposobami podania diety przemysłowej (metodą bolusa, grawitacyjnie, przez pompę). Krok po kroku Szczegółowego instruktażu, jak postępować przy prowadzeniu żywienia domowego, udzielić powinien każdemu choremu i opiekunowi zespół leczący. Warto w trakcie prowadzenia leczenia żywieniowego w domu postępować zgodnie z pewnymi zasadami, które pozwolą uniknąć wielu powikłań. Przy odbiorze preparatów należy sprawdzić:nazwę specjalnej żywności na opakowaniu, czy zgadza się z zalecaną przez lekarza,datę ważności i stan opakowań, w razie wątpliwości należy skontaktować się z lekarzem lub pielęgniarką z zespołu żywność z krótszym terminem ważności należy zużyć w pierwszej żywność w opakowaniu typu worek po otwarciu należy zużyć w ciągu 24 żywność w butelkach szklanych należy podać w ciągu 8 godzin od do podawania diet należy wymieniać co 24 jest używanie strzykawek każdorazowo umyć ręce przed wszystkimi czynnościami, związanymi z podawaniem specjalnej z założoną przetoką odżywczą nie należy układać na lewym boku ze względu na możliwość przedostawania się treści z żywionych dojelitowo należy w trakcie karmienia, o ile tylko to możliwe, sadzać (lub podnosić górną część ciała). Należy unikać ułożenia chorego na lewym boku w trakcie i po karmieniu. Karmienie w pozycji leżącej grozi zachłystowym zapaleniem płuc. Podczas podaży specjalnej żywności pacjent powinien być w pozycji półsiedzącej pod kątem 45°. Nie należy karmić pacjenta leżącego w pozycji płaskiej, na wznak, poza sytuacją, gdy inna pozycja jest niemożliwa i wyraził na to zgodę żywność podawana pacjentowi powinna mieć temperaturę pokojową. Nie należy podawać specjalnej żywności zbyt chłodnej. Jeżeli specjalna żywność była przechowywana w chłodniejszym pomieszczeniu należy wstawić ją do pomieszczenia o temperaturze pokojowej lub umieścić całe opakowanie w pojemniku z wodą o temperaturze max 36 C. Należy zapewnić podawanie diety z odpowiednią prędkością (zleconą przez lekarza). Nie należy podgrzewać specjalnej żywności w mikrofalówce czy na żywność należy podawać z odpowiednią prędkością zleconą przez lekarza prowadzącego. Nie należy podawać specjalnej żywności zbyt szybko!Przed rozpoczęciem podawania specjalnej żywności, a także po jej zakończeniu, należy przepłukać zgłębnik lub gastrostomię (zwykle wodą), co zapobiega zatkaniu się trakcie podawania specjalnej żywności nie należy podawać leków. Aby podać lek należy przerwać dostarczanie specjalnej żywności na około 15-30 minut. Jak podawać leki pacjentom żywionym dojelitowo? Często leki po odpowiednim przygotowaniu podaje się po prostu 15-30 minut przed przed podaniem należy dokładnie rozkruszyć w moździerzu i zmieszać z przegotowaną wodą (chłodną lub o temperaturze pokojowej). Podawanie specjalnej żywności Pamiętaj! Przy diecie dojelitowej należy stopniowo zwiększać dawkę. Poniżej możesz sprawdzić standardy prędkości oraz optymalnego czasu podawania żywności specjalnej. Jeśli tylko coś budzi Twoje wątpliwości, poproś lekarza, aby wyjaśnił Ci, jak należy postępować. Zalecany sposób podaży diet kompletnych standardowych (1kcal/ml) (wartości maksymalne): Uwaga! Lekarz na początku może zalecić ci rozcieńczanie diety wodą lub płynem fizjologicznym. Żywienie dojelitowe można prowadzić następującymi sposobami: bolusy – jest to podaż żywności specjalnej przy użyciu strzykawki o dużej objętości, liczba karmień najczęściej wynosi 4-6 razy w ciągu dobymikrobolusy – jest to podaż żywności specjalnej przy użyciu strzykawki o mniejszej objętości, liczba karmień najczęściej wynosi 6-9 razy w ciągu dobywlew ciągły – jest to ciągła podaż diety przy użyciu zestawu do przetoczenia. Odbywa się przez różny okres czasu w zależności od stanu chorego, rodzaju dostępu i objętości specjalnej żywności. Wlew można wykonywać metodą grawitacyjną lub za pomocą pompy dojelitowej. Najczęściej taki wlew odbywa się z przerwą nocną Pamiętaj! Przy diecie dojelitowej należy stopniowo zwiększać dawkę. Poniżej możesz sprawdzić standardy prędkości oraz optymalnego czasu podawania żywności specjalnej. Jeśli tylko coś budzi Twoje wątpliwości, poproś lekarza, aby wyjaśnił Ci, jak należy sposób podaży diet kompletnych standardowych (1kcal/ml) (wartości maksymalne): Uwaga! Lekarz na początku może zalecić ci rozcieńczanie diety wodą lub płynem dojelitowe można prowadzić następującymi sposobami:Bolusy – jest to podaż żywności specjalnej przy użyciu strzykawki o dużej objętości, liczba karmień najczęściej wynosi 4-6 razy w ciągu dobyMikrobolusy – jest to podaż żywności specjalnej przy użyciu strzykawki o mniejszej objętości, liczba karmień najczęściej wynosi 6-9 razy w ciągu dobyWlew ciągły – jest to ciągła podaż diety przy użyciu zestawu do przetoczenia. Odbywa się przez różny okres czasu w zależności od stanu chorego, rodzaju dostępu i objętości specjalnej żywności. Wlew można wykonywać metodą grawitacyjną lub za pomocą pompy dojelitowej. Najczęściej taki wlew odbywa się z przerwą nocną. Podłączanie sondy:Umyć ręce. Przepłukać sondę ok. 10 ml przegotowanej, ostudzonej do temperatury pokojowej wody lub soli fizjologicznej. Sprawdzić wygląd diety. Wstrząsnąć opakowanie w celu wymieszania dietyZawiesić opakowanie na wys. ok. 1 m powyżej żołądka pacjentaZamknąć zacisk rolkowyPołączyć przyrząd z opakowaniem dokręcając nakrętkęNapełnić komorę kroplowąOtworzyć zacisk rolkowy i napełnić przewód dietąZamknąć przewód rolkowy i podłączyć przyrząd do zgłębnika, zachowując zasady aseptyki tak, aby nie zakazić światła przyrząduWyregulować szybkość wlewu zgodnie z zaleceniem lekarza Przepłukiwanie sondy przed podażą i po podaży żywności:Przy każdej zmianie pojemnikaPrzed każdą przerwą4 x dziennie przy ciągłym wlewie20-30 ml wody lub soli fizjologicznejCodzienna wymiana przyrządów do podawania dietPrędkość podawania diety we wlewie grawitacyjnym, należy ustalić wg następującego sposobu. Obliczenie ilości kropel na minutę:Objętość specjalnej żywności w ml x 20 kropli / Czas trwania podaży specjalnej żywności w minutach = ilość kropli na 1 ml odpowiada 20 kroplom!Tabela przeliczania ilości kropli / min na prędkość w ml/ godz. Upewnij się, że masz zestaw w wersji do pompy i do właściwego opakowania (butelka lub worek).Umyj dokładnie położenie sondy (zgłębnika)/ gastrostomii. Najlepiej sprawdzić, czy znacznik na sondzie (zgłębniku)/ gastrostomii nie przesunął się w stosunku do oryginalnego położenia. W przypadku sondy dożołądkowej można strzykawką przez sondę (zgłębnik)/ gastrostomię odciągnąć kilka ml treści z żołądka i zakropl ją na papierek lakmusowy,sprawdzając czy jest to kwaśna treść żołądkowa. Nie jest to jednak postępowanie rutynowe. Przed wyciągnięciem treści i po tej czynności przepłucz sondę (zgłębnik)/ gastrostomię wodą. Jeśli pH jest większe niż 5,5 nie należy podawać diety. Sprawdź pH jeszcze raz po 30–60 minutach. Jeśli pH nadal jest powyżej 5,5, skontaktuj się z lekarzem lub pielęgniarką. Jeśli położenie zgłębnika jest właściwe (pH mniejsze niż 5,5), możesz podawać specjalną przed odciągnięciem treści pokarmowej ze zgłębnika i po tej czynności przepłucz sondę (zgłębnik)/ gastrostomię czy rodzaj specjalnej żywności zgadza się z zaleceniem delikatnie pojemnik ze specjalną powinien znajdować się w pozycji półleżącej (pod kątem 45° lub większym). Jeżeli nie jest to możliwe, głowa powinna być podniesiona przy pomocy linię w przeznaczone do tego miejsce w pompie i zamknij pompę i napełnij zestaw do zapacaną przez lekarza prowadzącego prędkość przepływu, objętość docelową oraz czas podawania specjalnej zakończeniu podawania, nabierz do strzykawki 20–40 ml przegotowanej wody lub soli fizjologicznej o temperaturze pokojowej (lub inną ilość zaleconą przez lekarza lub pielęgniarkę) i przepłucz sondę (zgłębnik)/ dotykania wewnętrznych części pojemnika z żywnością specjalną i zestawów, ponieważ strefa wewnątrz opakowania jest sterylna, a na dłoniach przenoszone są bakterie. Żywność specjalną można również podawać bez używania zestawów, tzw. bolusem. Bolus polega na jednorazowym podaniu większej objętości specjalnej żywności za pomocą strzykawki, bezpośrednio do sondy (zgłębnika) lub gastrostomii. Podawanie w bolusie jest wygodniejsze dla pacjenta, gdyż trwa krócej. Ze względu na podanie w krótkim czasie dużej ilości składników odżywczych może powodować dyskomfort, wzdęcia lub biegunkę (jak przeciwdziałać biegunkom – przekierowanie do: Co należy robić przy kłopotach z trawieniem)Przygotuj:strzykawkę 50, 100 lub 200 mlprzegotowaną i ostudzoną do temperatury pokojowej wodęspecjalną żywnośćUmyj dokładnie położenie sondy (zgłębnika)/ gastrostomii. Należy sprawdzić czy, znacznik na sondzie (zgłębniku)/ gastrostomii nie przesunął się w stosunku do oryginalnego położenia. W przypadku sondy dożołądkowej można strzykawką przez sondę (zgłębnik) odciągnąć kilka ml treści z żołądka i zakroplić ją na papierek lakmusowy, sprawdzając czy jest to kwaśna treść żołądkowa. Nie jest jednak to postępowanie rutynowe. Przed wyciągnięciem treści i po tej czynności przepłucz sondę (zgłębnik)/ gastrostomię wodą. Jeśli pH jest większe niż 5,5 nie należy podawać specjalnej żywności. Sprawdź pH jeszcze raz po 30–60 minutach. Jeśli pH nadal jest powyżej 5,5, skontaktuj się z lekarzem lub przed odciągnięciem treści pokarmowej ze zgłębnika i po tej czynności przepłucz sondę (zgłębnik)/ gastrostomię położenie zgłębnika jest właściwe (pH mniejsze niż 5,5), możesz podawać specjalną czy rodzaj specjalnej żywności zgadza się z zaleceniem delikatnie pojemnik ze specjalną powinien znajdować się w pozycji półleżącej (pod kątem 45° lub większym). Jeżeli nie jest to możliwe, głowa powinna być podniesiona przy pomocy do strzykawki 20–40 ml przegotowanej wody o temperaturze pokojowej (lub inną ilość zaleconą przez lekarza lub pielęgniarkę) i przepłucz sondę (zgłębnik)/ tłok ze strzykawki i włóż jej końcówkę w końcówkę sondy (zgłębnika)/ wlej specjalną żywność do pustej strzykawkę powyżej sondy (zgłębnika)/ gastrostomii i pozwól specjalnej żywności swobodnie przepłynąć. Nie przepychaj jej na specjalna żywność przepływa zbyt wolno, podnieś strzykawkę nieco wyżej lub włóż tłok do strzykawki i delikatnie nim zakończeniu podawania specjalnej żywności przepłucz ponownie sondę (zgłębnik)/ gastrostomię 20–40 ml przegotowanej wody o temperaturze udrożniamy sondy/ gastrostomii mechanicznie np. za pomocą prowadnicy. W przypadku zapchania sondy (zgłębnika)/ gastrostomii, natychmiast zgłoś problem lekarzowi prowadzącemu. Podawanie leków zaleconych przez lekarza prowadzącego Należy: bolusy – jest to podaż żywności specjalnej przy użyciu strzykawki o dużej objętości, liczba karmień najczęściej wynosi 4-6 razy w ciągu dobymikrobolusy – jest to podaż żywności specjalnej przy użyciu strzykawki o mniejszej objętości, liczba karmień najczęściej wynosi 6-9 razy w ciągu dobywlew ciągły – jest to ciągła podaż diety przy użyciu zestawu do przetoczenia. Odbywa się przez różny okres czasu w zależności od stanu chorego, rodzaju dostępu i objętości specjalnej żywności. Wlew można wykonywać metodą grawitacyjną lub za pomocą pompy dojelitowej. Najczęściej taki wlew odbywa się z przerwą nocną Modyfikacje powyższych metod obejmują: żywienie przerywane – podaż specjalnej żywności odbywa się w następujący sposób: 3 godziny – wlew specjalnej żywności, następnie przerwa na około 2 godziny, następnie ponowna podać, nocne (zalecane u pacjentów np. z mukowiscydozą) – podaż specjalnej żywności metodą wlewu ciągłego przez noc, najczęściej podczas snu (ok. 10-12 godzin) Pielęgnacja Pielęgnacja gastrostomii PEG Jest wiele rodzajów gastrostomii i może się zdarzyć, że niektóre typy zgłębnika gastrostomijnego wymagają szczególnej pielęgnacji. Należy zawsze zapoznać się dokładnie z zaleceniami producenta! Poniżej przedstawiono ogólne uwagi dotyczące pielęgnacji. Bezpośrednio po założeniu gastrostomii endoskopowej typu PEG (zwykle przez 14 dni do czasu wytworzenia kanału skórnego) Umyj dokładnie zacisk mocujący na zewnętrzny dysk wody lub soli fizjologicznej, delikatnie oczyść okolice przetoki. Następnie osusz dokładnie to zewnętrzną płytką mocującą umieść jałowy opatrunek w kształcie litery Y, tak aby zostawić odrobinę luzu, około 2-3 mm. Zbyt mocne dociśnięcie płytki może spowodować należy codziennie obracać o 180 stopni oraz delikatnie wsuwać i wysuwać, najlepiej podczas 14 dni po założeniu gastrostomii nie należy się kąpać w wannie, ani w basenie. WAŻNE! Przetoka potrzebuje około 14 dni na zagojenie. Dokładna pielęgnacja skóry wokół niej redukuje ryzyko infekcji i podrażnienia. Przez pierwsze 24 godziny zewnętrzny dysk mocujący powinien przylegać do skóry (niezbyt ściśle). Po tym czasie należy poluzować dysk na odległość 2-3 mm w celu umieszczenia opatrunku. W pierwszej dobie od założenia nie należy obracać drenem. W ciągu pierwszych 7 dni opatrunek należy zmieniać codziennie. Potem co 2-3 dni. Po zagojeniu się przetoki Umyj dokładnie zewnętrzny dysk mocujący, tak aby móc pod nim umyć skórę wokół przetoki łagodnym roztworem wody z mydłem. Osusz dokładnie skórę i zewnętrzny dysk delikatnie gastrostomię (na około 1,5 cm) do środka i obróć o 180°. Należy tak robić, aby zapobiec przyrośnięciu gastrostomii do ściany żołądka. Najlepiej przekręcaj zgłębnik wyciągnij zgłębnik do poprzedniej pozycji. Przesuń z powrotem zewnętrzny dysk mocujący na odległość około 2-3 mm od mocujący trzeba dopasować za każdym razem, gdy pacjent przybierze lub straci na wadze. UWAGA! Do pielęgnacji skóry nie należy używać kremów, maści oraz talku (chyba że lekarz zaleci inaczej). Mogą one uszkodzić zgłębnik oraz spowodować podrażnienie skóry, a w konsekwencji stan zapalny. Do pielęgnacji skóry wokół przetoki nie należy używać środków odkażających typu skinsept. Polecane są środki typu softasept. Po całkowitym zagojeniu się przetoki można się kąpać, a nawet pływać. Należy upewnić się, czy zgłębnik jest zamknięty i założony jest łącznik. Po kąpieli zawsze należy dokładnie osuszyć okolice gastrostomii. Ułożenie chorego podczas karmieni Pacjenci leżący – pozycja półleżąca Karmienie powinno odbywać się przy ułożeniu z górną połową ciała uniesioną (pod kątem 45° lub większą). Jeżeli nie jest to możliwe głowa powinna być podniesiona przy pomocy poduszek. Taka pozycja pozwala na łatwiejsze przesuwanie pokarmu do dalszych części przewodu pokarmowego, a także zapobiega dostaniu się pokarmu do układu oddechowego. Należy unikać pozycji na lewym boku, ponieważ istnieje możliwość przeciekania przez przetokę. Pacjenci, którzy nie muszą leżeć w łóżku – pozycja siedząca, wyprostowana Aby treść pokarmowa nie cofnęła się do zgłębnika, pacjent do dwóch godzin po karmieniu powinien zostać w pozycji pionowej. Podawanie specjalnej żywności Karmienie dieta przemysłową należy zacząć nie wcześniej niż 6 do 8 godzin po założeniu PEG. Wcześniej do gastrostomii mogą być podawane wlewy kroplowe (grawitacyjne) sterylnych podamy choremu 15-30 minut przed karmieniem skórkę od chleba do żucia, gumę czy cukierka do ssania, pobudzimy wydzielanie soków trawiennych. Należy zawsze zapytać lekarza, czy można to konieczne jest zachowanie przerwy nocnej w karmieniu – co najmniej 4 do 8 żywność powinna być podawana bez podgrzewania czy schładzania, najlepiej w temperaturze chory ma częściowo zachowaną zdolność przełykania, można podawać mu w małych ilościach letnie płyny (herbata, woda mineralna niegazowana). Jeżeli pacjent zjada śladowe ilości pokarmów drogą naturalną warto po jedzeniu doustnym przepłukać zapobiegać zatkaniu się zgłębnika, przed rozpoczęciem każdego posiłku i po zakończeniu (i nie rzadziej niż co 8 h) zgłębnik trzeba przepłukać 25 ml wody przegotowanej (używać strzykawki min. 30 ml)Należy pamiętać o higienie jamy ustnej i nosa, nawet gdy chory nie przyjmuje niczego doustnie. Zaleca się płukanie jamy ustnej naparami z ziół lub gotowymi ziołowymi preparatami. Gdy pojawi się grzybica należy skontaktować się z pierwsze 14 dni po założeniu PEG, gdy pozwala na to stan pacjenta, lepiej korzystać z natrysku niż kąpieli w wannie. Po umyciu zawsze należy starannie osuszyć przetokę. Pielęgnacja Jałowy opatrunek zakładamy pod zewnętrzną płytkę mocującą w ten sposób, aby zostawić ok. 2-3 mm luzu. Gdy dociśniemy płytkę do skóry zbyt mocno, mogą powstać zmiana opatrunku powinna mieć miejsce rano, kolejnego dnia po zabiegu. Przez pierwszy tydzień po założeniu PEG opatrunek zmieniamy codziennie, a po wstępnym gojeniu się rany co 2-3 ranę pod względem krwawienia, wysięku, zaczerwienienia, stwardnienia i odczynów alergicznych – zwłaszcza u chorych otyłych, u pacjentów z cukrzycą, niedożywionych i przyjmujących leki immunosupresyjne. Powinno się codziennie dezynfekować skórę w okolicach rany, np. preparate, Softasept. Nie używamy do tego preparatów zawierających fenoksyetanol (np. Octanisept ) i jodynę (Betadine, Povidone, Braunol ), ponieważ mogą niszczyć celu umycia i dezynfekcji okolic przetoki trzeba poluzować zewnętrzną płytkę mocującą i odsunąć ją od skóry na ok. 1-2 cm. Oczyścić skórę,osuszyć ją i przysunąć płytkę na pozycję ok. 2 mm od skóry. Płytka mocująca zewnętrzna ma zapobiegać przesuwaniu się zgłębnika. Po całkowitym zagojeniu się przetoki skórę wystarczy umyć wodą z mydłem (pH 5,5).Przed założeniem opatrunku osuszyć dokładnie skórę i zgłębnik. Nie nakładać kremów i talku w okolicach PEG, gdyż mogą podrażnić skórę i być przyczyną powstania zakażenia przetoki. Mogą także źle oddziaływać na materiał, z którego wykonany jest zgłębnik, powodując jego przeciek lub rozciągnięcie. Krem zawiera tłuszcz, który może sprawić, że dysk zewnętrzny ześlizgnie się, zgłębnik zacznie się przemieszczać, co wzmaga ryzyko przecieku w trakcie karmienia i może być przyczyną trzeba codziennie obracać o 180 stopni, najlepiej podczas mycia. W tym celu należy poluzować płytkę mocującą zewnętrzną, zostawiając zacisk D bez zmian. Płytkę posunąć do góry, oczyścić skórę oraz zgłębnik. Potem wsunąć zgłębnik na ok. 1,5 cm w przetokę, obrócić o 180 stopni i z powrotem podciągnąć do góry. Następnie osuszyć zgłębnik i skórę, a następnie przesunąć płytkę mocującą zewnętrzną na poprzednią pozycję (ok. 2 mm od skóry).Zgłębnik powinno się zabezpieczyć przed przesuwaniem przez przymocowanie go do skóry przylepcem lub przypięcie specjalnym mocowaniem do przepłukiwanie zgłębnika minimalizuje ryzyko zatkania. Gdy mimo to do tego dojdzie, powinno wystarczyć przepłukanie wodą gazowaną lub roztworem napoju typu cola. Nie można też przepychać zgłębnika, bo można go uszkodzić. W przypadku trudności poprosić o pomoc zgłębnik wypadnie, na przetokę kładziemy czysty i suchy ręcznik albo gazę i wzywamy lekarza. Należy natychmiast założyć zgłębnik by przetoka nie zaczęła zarastać. Gdy zgłębnik przecieka albo pękł zgłaszamy to lekarzowi – jest możliwość wymiany części lub całego zgłębnika. Pielęgnacja jejunostomii Okolice jejunostomii powinny być myte codziennie, aby uniknąć zakażenia. Przygotuj: sterylną wodę lub roztwór soli fizjologicznejgazę opatrunkowąumyj dokładnie ręcepozostaw zacisk mocujący na miejscu. Jeżeli wokół jejunostomii założone są szwy, obejrzyj dokładnie, czy nie są poluzowane lub któregoś nie brakujeobejrzyj okolice jejunostomii i skórę pod szwami czy występuje zaczerwienienie, zakażenie lub nadwrażliwośćoczyść okolice jejunostomii gazą i sterylną wodą lub roztworem soli fizjologicznej. Dokładnie osusz skóręoczyść skórę pod zaciskiem mocującym, używając gazy i sterylnej wody lub roztworu soli fizjologicznej. Dokładnie osusz skóręobserwuj czy nie ma pęknięć lub zagięć jejunostomii UWAGA! Podczas pielęgnacji unikaj przesuwania i obracania zgłębnika oraz dysku mocującego. Do pielęgnacji okolic jejunostomii nie należy używać kremów ani proszków (talku). Polecane są środki na bazie poliheksanidu. Ważne jest, aby kontrolować szwy i umiejscowienie jejunostomii. Pytania i odpowiedzi Wiedza ogólna / Porady Dojelitowe żywienie przez sondę oznacza, że płynny pokarm – dieta dojelitowa – jest dostarczana przez sondę, czyli specjalną „rurkę” założoną przez nos i dochodzącą bezpośrednio do żołądka lub jelita cienkiego. W żołądku lub jelicie dieta jest mieszana z sokiem żołądkowym i jelitowym, i za pomocą enzymów rozkładana na poszczególne składniki, tak jak normalny pokarm. Następnie skłądniki te są wchłaniane do organizmu. Dieta przemysłowa odżywia tak samo lub lepiej niż normalny dojelitowe przez sondę dietą przemysłową jest konieczne, jeśli :Żywienie drogą doustną jest niewystarczające – dostarcza za mało składników odżywczych i powodu choroby nie można spożywać pokarmu w „normalny” sposób, np. przy nowotworach górnego odcinka przewodu pokarmowego albo ciężkiej dysfagii (np. po udarze).Z powodu choroby „normalna” żywność nie może być jedzona, np. gdy jelito nie może trawić pokarmu ani go wchłaniać (zespół złego wchłaniania) i pacjent musi dostawać pokarm”wstępnie przygotowany”.Rodzaje sond/ zgłębnikówIstnieją różne rodzaje sond żywieniowych. W leczeniu stacjonarnym w szpitalu często używana jest sonda nosowo-żołądkowa, zwykle stosowana jedynie przez krótki czas (do 21 dni). Sondy żywieniowe są zrobione z przyjaznego dla organizmu tworzywa. Sonda zakładana jest przez dziurkę w nosie i sięga do żołądka lub jelita cienkiego. Sonda jest przymocowana do nosa za pomocą specjalnego plastra. Jeśli wymagane jest żywienie dojelitowe przez czas dłuższy niż kilka dni lub tygodni, w większości przypadków w celu odżywiania wykonuje się gastrostomię PEG (Przezskórną Endoskopową Gastrostomię) lub gastrostomię klasyczną. PEG to założenie specjalnej „rurki” przez powłokę brzuszną (przez skórę) bezpośrednio do żołądka. Odbywa się to w trakcie gastroskopii. Gastrostomia klasyczna to założenie specjalnej „rurki” przez powłokę brzuszną (przez skórę) bezpośrednio do żołądka, podczas operacji chirurgicznej. Pokarm jest transportowany przez linię (rurkę z tworzywa sztucznego) do podawania z pojemnika do sondy lub gastrotomii, a przez nią do żołądka lub jelita. Regulator przepływu to rurka przyłączeniowa z tworzywa sztucznego. Pokarm może być podawany sposobem grawitacyjnym lub za pomocą pompy do żywienia dojelitowego. Pompa kontroluje szybkość podawania pokarmu i może również ostrzec, jeśli np. pojemnik na pokarm jest pusty lub jeśli sonda się zatka (co przy właściwym postępowaniu zdarza się niezwykle rzadko). Jeżeli pokarm jest podawany sposobem grawitacyjnym, ustalenie transportowanej ilości następuje za pomocą zacisku rolkowego na linii do podawania. Wymagana ilość diety jest indywidualna i zależy od wzrostu, wagi ciała, ilości ruchu oraz tego, czy pacjent otrzymuje dodatkowo jedzenie doustne. W diecie podawanej przez sondę/ gastrostomię jest zawarta nie tylko wystarczająca ilość energii, lecz także jest w pełni pokryte dzienne zapotrzebowanie na białko, witaminy, minerały, mikroelementy i błonnik pacjentów aktywnych, poruszających się dzienne zapotrzebowanie wynosi około 25-35 kcal na kg masy ciała, podczas gdy zapotrzebowanie osób obłożnie chorych jest pokrywane przy 20-25 kcal na kg masy ciała. W indywidualnych przypadkach to zapotrzebowanie może być niższe lub znacznie na składniki odżywcze oblicza lekarz prowadzący, specjalnie przeszkolony w dziedzinie żywienia przez pompę jest absolutnie zalecana w przypadku podaży diety przemysłowej do jelita cienkiego. Dla pacjentów aktywnych, poruszających się istnieje również możliwość podawania pokarmu przez pompę umieszczoną w specjalnym plecaku, z zewnątrz nie różniącym się wcale od zwykłych plecaków (tak zwana mobilna pompa plecakowa, zawierająca specjalny akumulator). Szczególnie u pacjentów obłożnie chorych wskazane jest podawanie diety przez sondę/ gastrostomię nieprzerwanie nawet przez 20 godzin. Alternatywnie można go podawać wielokrotnie w ciągu dnia w porcjach – bolusach (zwykle do 250-300 ml w ciągu co najmniej 20 minut wraz z następującą bezpośrednio po tym przerwą 1,5 godziny). Zbyt szybkie podawanie większych ilości diet przez sondę/ gastrostomię może powodować wzdęcia, biegunki, wymioty i złe samopoczucie. Szczególnie na początku prowadzenia żywienia dojelitowego zalecane jest powolne podawanie diety i stopniowe zwiększanie jej podaży diety dojelitowej około 1 godziny po, górną część ciała pacjenta należy unieść o co ​najmniej 30° – 45° (pozycja półsiedząca, podnieść wezgłowie łóżka lub położyć pod głowę i ramiona dużą poduszkę).Podawanie pokarmu może odbywać się także nocą. W ciągu doby należy jednak zachować co najmniej 4 godziny przerwy. Stosowanie pompy do żywienia dojelitowego pozwala lepiej kontrolować szybkość podawania. Gdy jest konieczne, istnieje możliwość podawania tabletek lub innych leków przez sondę/ gastrostomię. Preferowane są leki w postaci płynnej, ze względu na łatwiejsze podawanie. Jeśli chodzi o tabletki, to większość można rozgnieść w moździerzu, a kapsułki leków zawsze ustala lekarz prowadzący, ponieważ nie wszystkie tabletki i kapsułki mogą być kruszone lub otwierane (niektóre tracą w ten sposób skuteczność).Leki zlecone przez lekarza prowadzącego, które się do tego nadają, należy rozpuścić w wodzie lub rozcieńczyć i za pomocą strzykawki podać poprzez adapter bezpośrednio do sondy/ gastrostomii lub przez trójnik linii do podaży. Między podawaniem różnych leków sondę/ gastrostomię należy przepłukać wystarczającą ilością wody (min. 10 ml). Przed i po podaniu leku sondę należy przepłukać w co najmniej 20 ml wody za pomocą Nigdy nie podawaj leków wraz z dietą i nie mieszaj różnych leków ze sobą, ponieważ może to doprowadzić do zatkania się sondy lub osłabienia skuteczności leków. Pokarm do sondy/ gastrostomii należy przechowywać w temperaturze do sondy/ gastrostomii należy przechowywać w temperaturze pokojowej, ale nie bezpośrednio na słońcu, czy w pobliżu grzejników (stosować się do wskazań na opakowaniu).Nie używać pokarmu, gdy upłynął termin przydatności do spożycia!Pokarm zawsze podawać w temperaturze pokojowej!Nie podawać do sondy/ gastrostomii diety schłodzonej w lodówce – może wywołać wszelkimi kontaktami z pokarmem do sondy/ gastrostomii należy dokładnie umyć ręce i starannie oczyścić blat, na którym całość będzie żywieniu przez sondę stosuj tylko specjalną żywność do żywienia dojelitowego. Nie wolno w żadnym razie podawać przez sondę purée, zup itp., ponieważ może to doprowadzić do jej zatkania!Otwarte pojemniki traktować jak produkty łatwo psujące worek można użyć przez cały jeden, dzień bez żadnych problemów, w temperaturze do 40° C. Jeśli stomia zagoiła się i nie ma objawów stanu zapalnego, można bez problemu brać prysznic i kąpać się. W tym celu należy zdjąć opatrunek. Po kąpieli ważne jest dokładne osuszenie skóry wokół stomii. W celu uniknięcia infekcji stomia musi być przed nałożeniem opatrunku zupełnie regularnej aktywności w wodzie, a także ruchliwym trybie życia należy w dłuższej perspektywie rozważyć zmianę z gastrostomii klasycznej lub typu PEG na gastrostomię niskoprofilową (LPD lub typu Button), ponieważ jest ona mniej uciążliwa. Jeśli jedzenie i przełykanie jest możliwe, a lekarz prowadzący nie ma zastrzeżeń, to nawet należy dodatkowo jeść i pić. To nie tylko poprawia samopoczucie, lecz także chroni przed infekcjami w obrębie jamy ustnej i gardła. Rodzaj i ilość spożywanego dodatkowo pożywienia należy skonsultować z lekarzem prowadzącym. Jeśli tylko możliwe będzie normalne spożywanie pokarmu w wystarczającej ilości, gastrostomia PEG nie będzie potrzebna. Usunięcie odbywa się podczas gastroskopii. Stomia zamyka się wtedy sama w ciągu kilku godzin. Gastrostomia, PEG może być używana, jak długo działa. Zmiana jest konieczna tylko w przypadku dzieci zgłębniki wymienia się cześciej, także ze względu na wzrost dziecka i konieczność zmiany że wymiany gastrostomii dokonuje JEDYNIE lekarz! Pacjent będący pod opieką poradni żywieniowej, otrzymuje z poradni (średnio 1 raz w miesiącu) do domu żywność na każdy dzień i niezbędne środki pomocnicze, takie jak np. pompa pokarmowa, linie do podaży, zestawy opatrunkowe, strzykawki do płukania, niezbędne środki dezynfekujące. Pielęgnacja przed kontaktem z sondą/ gastrostomią dokładnie myć ręceprzed i po zakończeniu żywienia dojelitowego za każdym razem przy pomocy strzykawki przepłukać sondę/ gastrostomię 20 ml wody, soli fizjologicznej lub innego zaleconego przez lekarza płynu, by się nie zatkała!do płukania sondy/ gastrostomii zalecamy stosowanie ochłodzonej wody przegotowanej lub niegazowanej wody mineralnejdo przepłukiwania nie używać:herbaty owocowej i soków (mogą powodować przyleganie pokarmu do sondy)kawy, herbaty czarnej i innych rodzajów herbat (plamią sondę)napojów alkoholowych (niszczą materiał sondy)nasadkę sondy/ gastrostomii przemywać codziennie ciepłą wodą (ewentualnie przy użyciu miękkiej szczoteczki do zębów)resztki kleju z plastra usunąć przy użyciu ciepłej wody i gazyDo czyszczenia sondy/ gastrostomii (w tym rurki PEG) w żadnym razie nie używaj spirytusu ani octanów, gdyż mogą spowodować uszkodzenie materiału sondy! Przed zmianą opatrunku ręce umyć, a następnie dokładnie wydezynfekować środkiem do dezynfekcji rąk (3-5 ml)Dotykać stomii tylko rękami dokładnie umytymi ewent. wydezynfekowanymiRegularne zmiany opatrunkuw pierwszych 10 dniach po założeniu PEG codziennie osuszać i zakładać przez zewnętrzną mocującą sterylny opatrunekpotem przy stomii bez podrażnień zmieniać opatrunek 2-3 razy w tygodniu (w razie potrzeby częściej)Przy każdej zmianie opatrunku rurkę PEG poruszyć, obracać o 180 ° oraz delikatnie wsuwać i wysuwać, następnie przymocować pod zewnętrzną płytkę trzymającą, lekko przy tym pociągając, zostawić odrobinę luzu (przy zbyt silnym pociągnięciu mogą powstać odgniecenia, odleżyny albo płytka trzymająca może wrastać)Prawidłowa higiena osobista (regularne prysznice lub kąpiele) pomaga uniknąć infekcji stomii. Mycie zębów co najmniej 2 x dziennie (także protezy) szczoteczką i pastą (nawet gdy odbywa się wyłącznie żywienie przez sondę i występują zaburzenia przełykania)Przy suchości w ustach płukać usta naparem z szałwii i rumianku, ssać cukierki bez cukru lub zwilżać błonę śluzową w jamie ustnej wacikami nasączonymi sokiem z cytrynyJeżeli ustała produkcja śliny, zapobiegać wysychaniu jamy ustnej za pomocą sztucznej ślinyLinii do podaży używać maks. 24 godziny, a potem wyrzucićPrzy stosowaniu pompy pokarmowej regularnie ją czyścić (tylko według instrukcji i w stanie wyłączonym) Kontrola / sytuacje alarmujące Ilekroć dzieje się coś niezwykłego, skontaktuj się z lekarzem prowadzącym!W przypadku uporczywej biegunki lub wymiotówJeśli nastąpił przyrost wagi w ciągu kilku dni o więcej niż jeden kilogramJeśli nastąpiła utrata wagi, choć codziennie dostarczana jest przez sondę zalecana ilość pokarmuJeśli nasadki sondy/ gastrostomii są uszkodzone (pielęgniarki dysponują częściami zamiennymi oraz zestawami naprawczymi i mogą usunąć usterki bez potrzeby wymiany sondy)Jeśli stomia jest mocno zaczerwieniona, bolesna, występuje obrzęk, swędzenie lub wydzielina rany. Mogą to być objawy zapalenia, które wymagają szczególnej terapii!Nigdy bez konsultacji nie stosuj na stomię maści, proszków lub nalewek, ponieważ pogarszają one reakcje rany lub mogą uszkodzić materiał sondy!Kiedy sonda/ gastrostomia zatkała się, pod żadnym pozorem nie przepłukuj jej pod wysokim ciśnieniem! Używanie ciał obcych, np. drutu, aby przepchać rurkę, może doprowadzić do poważnych obrażeń i uszkodzić sondę/ gastrostomię! Jeżeli przy żywieniu przez sondę/ gastrostomię występują biegunki, może to mieć różne przyczyny. Często odpowiedzialne są za to choroby podstawowe (np. zapalenie przewodu pokarmowego, cukrzyca) lub działania uboczne leków. Biegunka może wystąpić także przy nieprawidłowym wykonywaniu karmienia przez sondę (zgłębnik)/ żywność do sondy/ gastrostomii zawierająca błonnik może przeciwdziałać biegunce. Także gdy wystąpi zaparcie, może pomóc przejście na specjalną żywność zawierającą możliwych przyczynRozwiązanie problemuJedzenie podawane zbyt szybkoZmniejszyć ilość podawanego jedzenia, przy podawaniu sposobem grawitacyjnym ewentualnie przejść na pompę za zimnePodgrzać pokarm do temperatury pokojowej (nie gotować!).Otwarte opakowanie pozostawało przez dłuższy czas w temperaturze pokojowej i pokarm się zepsułJedzenie wyrzucić, a w przyszłości przechowywać zgodniez pocenie się czy gorączka prowadzi do niedoboru soli (niedobór sodu)Dodać do płynu soli kuchennej (pół łyżeczki na dzień), ale tylko po konsultacji z lekarzem i ewentualnie przy kontroli poziomu sodu we krwi W przypadku, gdy dojdzie do przypadkowego wypadnięcia gastrostomii należy przede wszystkim zachować spokój i postępować zgodnie z następującymi zaleceniami:Przyłożyć jałowy opatrunek, zabezpieczając przed wyciekiem treści z żołądka na skórę i ubranie się z zespołem żywieniowym, lekarzem bądź przypadku braku możliwości wizyty domowej lekarza prowadzącego, należy udać się do najbliższego szpitala celem jak najszybszego założenia nowego dostępu żywieniowego: gastrostomii/ powyższe czynności są konieczne. Ponieważ kanał po wypadnięciu dostępu bardzo szybko zarasta. W przypadku, gdy dojdzie do przypadkowego wypadnięcia zgłębnika należy przede wszystkim zachować spokój. Skontaktuj się z zespołem żywieniowym, lekarzem bądź pielęgniarką, poinformuj, kiedy jest przewidziana kolejna porcja podania diety względnie zalecanych leków przez lekarza. Następnie umów się z pielęgniarką na wymianę zgłębnika nosowo-żołądkowego. W przypadku brak możliwości wizyty domowej należy udać się do najbliższego szpitala. Nigdy nie można samemu niczego wkładać do otworu po jejunostomii (istnieje niebezpieczeństwo przebicia jelita!)Przyłożyć jałowy opatrunek, zabezpieczając przed wyciekiem treści jelitowej na skórę i ubranie się z zespołem żywieniowym, lekarzem prowadzącym bądź udać się do najbliższego szpitala celem założenia nowego dostępu żywieniowego. Jest to BARDZO POWAŻNY STAN, grożący dalszymi powikłaniami!Wyciek może być spowodowany toczącym się stanem zapalnym kanału gastrostomii lub nieszczelnością dostępu żywieniowego, ale też ułożeniem chorego na lewym boku tuż po nakarmieniu (podaż diety).ZAPOBIEGANIEUnikanie ułożenia chorego na lewym pielęgnacja skóry wokół dostępu objętości podawanych porcji, zwolnienie prędkości zauważysz niepokojące objawy, skontaktuj się ze swoim lekarzem prowadzącym! Do mechanicznego uszkodzenia dochodzi w obrębie końcówki dostępu żywieniowego, w związku z częstym używaniem (otwieraniem i zamykaniem) podczas że należy zawsze skontaktować się z lekarzem prowadzącym w celu ustalenia wymiany gastrostomii/ PEG/ jejunostomii ! Pozostałe metody żywienia klinicznego Żywienie doustneNajbardziej fizjologiczną Najbardziej fizjologiczną, bezpieczną i najtańszą drogą podaży energii i składników odżywczych jest doustna podaż pokarmu dostosowana do aktualnych potrzeb chorego Żywienie pozajelitowePolega na dostarczaniu wszystkich niezbędnych do życia składników odżywczych, bezpośrednio do układu krwionośnego (dożylnie) – z pominięciem przewodu pokarmowego Poznaj nasze produkty Wysokie zapotrzebowanie na białko Fresubin Protein Energy DRINK

^{Stanisław Kłęk i wsp., Standardy leczenia żywieniowego w onkologii. www.opk.viamedica.pl. mującą osoby kwalifikowane do leczenia operacyjnego, u których stwierdza się przynajmniej jedno z} Żywienie dojelitowe to integralna część procesu leczenia w sytuacji, gdy dostarczanie składników odżywczych do organizmu drogą doustną jest niemożliwe lub niewystarczające. Wówczas, zarówno w warunkach szpitalnych, jak i domowych, stosuje się wybrany rodzaj żywienia dojelitowego i pozajelitowego. To jednak oznacza koszty, które po opuszczeniu placówki, pacjent będzie zmuszony ponosić. Ile kosztuje żywienie pozajelitowe? Cena oraz refundacja zależą od wielu czynników, o których przeczytasz w poniższym artykule. Na czym polega żywienie dojelitowe? Na początku warto dokładnie wyjaśnić, czym jest żywienie dojelitowe i jakie są jego rodzaje. Przede wszystkim polega ono na dostarczaniu do organizmu substancji odżywczych, wody, białka, pierwiastków i elektrolitów drogą inną niż doustna. W tym celu stosuje się różne metody. Jedną z najbardziej popularnych, stosowanych w przypadku leczenia krótkotrwałego jest zgłębnik wprowadzany do żołądka, dwunastnicy lub jelita przez nos. Jeżeli leczenie trwać będzie dłużej, stosuje się tzw. przetokę odżywczą, a więc gastrostomię (cewnik wprowadzony do żołądka) lub mikrojejustomię (cewnik wprowadzany do jelita cienkiego). Żywienie dojelitowe jest możliwe tylko wówczas, gdy przewód pokarmowy pacjenta funkcjonuje prawidłowo. Przeciwwskazaniem jest jego niedrożność, biegunka, wstrząs itd. Kiedy stosuje się żywienie dojelitowe? Żywienie dojelitowe stosuje się zwykle u pacjentów cierpiących z powodów neurologicznych i onkologicznych, np. udarów głowy, SLA, choroby Alzheimera, udarów mózgu, demencji, choroby Parkinsona, zapaleń skórno-mięśniowych. Oraz w przypadkach paliatywnych i przy wczesnym rozpoczęciu żywienia po operacji, chemioterapii lub radioterapii. Wskazaniem do tego rodzaju żywienia są również wyniszczenia spowodowane chorobą, np. AIDS, przebytymi chirurgicznymi zabiegami twarzo-czaszki oraz różnego rodzaju urazami okolicy ustno-gardłowej. Żywienie dojelitowe a pozajelitowe Nim przejdziemy do kwestii refundacji żywienia dojelitowego, musimy wyjaśnić, czym różni się ono od żywienia pozajelitowego. To drugie, tak, jak w przypadku żywienia dojelitowego, stosuje się je po to, by dostarczyć do organizmu pacjenta niezbędne składniki odżywcze. W tym wypadku jednak są one podawane drogą dożylną, głównie w sytuacjach długotrwałych zaburzeń odżywiania i wchłaniania. Leczenie żywieniowe – refundacja Zarówno w szpitalu, jak i w hospicjum lub w domu u pacjenta może być stosowane żywienie dojelitowe. Koszt takiego żywienia może pokryć NFZ, oczywiście pod pewnymi warunkami. Przede wszystkim należy zaznaczyć, że refundacja opiera się na systemie jednorodnych grup pacjentów, a NFZ okrywa koszt leczenia choroby podstawowej i procedur dodatkowych, które dolicza się do procedury podstawowej. Zasada ta obejmuje zarówno żywienie pozajelitowe, jak i żywienie dojelitowe. Refundacja żywienia przez zgłębnik jest możliwa w przypadku żywienia trwającego krócej niż 30 dni. W przypadku dłuższego okresu leczenia żywieniowego refundowane jest żywienie przez stomię. Podobnie przedstawia się żywienie pozajelitowe. Refundacja NFZ żywienia przez żyłę obwodową stosowana jest w przypadku leczenia krótszego niż 15 dni. W dłuższym leczeniu żywieniowym pozajelitowym refundowane jest żywienie przez żyłę centralną. Kwalifikacja Leczenie żywieniowe to procedura, która ma znaczący wpływ na zdrowie i życie pacjenta. Dla chorych, którzy opuszczają szpital i wychodzą do domu jest to często droga konieczność. Ile kosztuje żywienie dojelitowe lub żywienie pozajelitowe? Koszt leczenia dojelitowego w warunkach domowych jest całkowicie refundowany. By uzyskać refundację, pacjent musi spełnić kilka wymagań. Przede wszystkim musi mieć założony sztuczny dostęp do przewodu pokarmowego oraz prawidłowo wystawione skierowanie do Poradni Żywieniowej. Niezbędne jest również ubezpieczenie zdrowotne, które pozwoli sfinansować żywienie pozajelitowe. NFZ sfinansuje: dostawę produktów, sprzętu i niezbędnych środków opatrunkowych do domu chorego oraz bezpłatną opiekę lekarską i pielęgniarską prowadzoną w zakresie żywienia. Usługi żywienia dojelitowego w warunkach domowych świadczone są przez specjalistyczne ośrodki zdrowia. W procesie kwalifikacji pacjenta do refundowanego leczenia żywieniowego uwzględnia się nie tylko wskazania medyczne, ale także możliwości, by w warunkach domowych realizować żywienie pozajelitowe. Refundacja NFZ może nie być możliwa w przypadku złych warunków bytowych, pacjentów samotnych i pozbawionych opieki albo niebędących w stanie odbyć szkolenia w zakresie tej metody żywienia. Decyzja w każdym przypadku jest indywidualna. Leczenie żywieniowe dla wielu chorych jest jedynym ratunkiem i szansą na życie. Niestety, w wielu przypadkach wiąże się z ogromnym ograniczeniem. W przypadku leczenia pozajelitowego przetaczanie mieszaniny żywieniowej trwa nawet do 20 godzin na dobę! Przez cały ten czas pacjent jest przywiązany do wiszącej na stojaku kroplówki i musi przebywać w domu. Oczywiście, istnieje możliwość zakupu specjalnej, przenośnej pompy infuzyjnej, która pozwoli na swobodne opuszczanie mieszkania i powrót do zawodowej aktywności. Jej cena wynosi jednak około 4 tysięcy złotych, co często wykracza poza możliwości pacjentów. Zbyt drogie są również specjalne przewody do podaży kroplówek, których miesięczny koszt przekraczać może nawet tysiąc złotych. Wydatków tych nie pokrywa NFZ. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Zamieszczone tu materiały w żadnej mierze nie zastępują profesjonalnej porady medycznej. Przed zastosowaniem się do treści medycznych znajdujących się w serwisie należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Malnutrition affects 90% of patients with advanced cancer and decreases the quality of life of palliative care patients. An important element of the therapy in this group is clinical nutrition

Poradnia Żywieniowa świadczy kompleksową opiekę nad pacjentem żywionym dojelitowo w warunkach domowych. Opieka jest w całości refundowana przez NFZ , czyli Pacjent nie ponosi żadnych kosztów. Opieka w warunkach domowych obejmuje: przygotowanie pacjenta lub opiekunów do leczenia żywieniowego w warunkach domowych,zapewnienie ciągłego kontaktu telefonicznego z pacjentem lub opiekunami, program badań kontrolnych zgodnie z terminarzem wizyt oraz według potrzeb w poradni prowadzącej leczenie pacjentów żywionych dojelitowo w warunkach domowych lub domu pacjenta,dostarczanie preparatów, sprzętu (w tym nieodpłatne wypożyczanie pomp do żywienia dojelitowego, jeśli istnieją wskazania) i niezbędnych środków opatrunkowych do domu pacjenta,zapewnienie hospitalizacji w przypadku podejrzenia lub wystąpienia powikłań leczenia żywieniowego oraz innych wskazań wymagających leczenia szpitalnego związanych z leczeniem żywieniowym,udrożnienie lub poprawę mocowania zgłębnika lub naprawę zgłębnika lub przetoki – według potrzeb,transport pacjenta do ośrodka w celu badań lub hospitalizacji w przypadku wskazań do transportu medycznego jeżeli wykonanie badań lub hospitalizacja związane są z prowadzonym leczeniem żywieniowym. Do żywienia dojelitowego w domu kwalifikuje: Szpital (Szpital wydaje również skierowanie do Poradni Żywieniowej)Poradnia Żywieniowa (Poradnia Żywieniowa prowadzi dalsze żywienie dojelitowe w domu pacjenta) W celu objęcia programem żywienia dojelitowego w warunkach domowych należy zarejestrować pacjenta w Poradni Żywieniowej. Żywienie dojelitowe w warunkach domowych jest wskazane u pacjentów ze sprawnym przewodem pokarmowym (zachowana drożność, perystaltyka oraz wchłanianie), u których odżywianie doustne nie jest wystarczające do zaspokojenia ich zapotrzebowania na substancje odżywcze. Opieka żywieniowa prowadzona w warunkach domowych jest rozwiązaniem dla pacjentów, którzy nie mogą odżywiać się doustnie lub żywienie tego typu jest niewystarczające, ale ich stan zdrowia nie wymaga opieki szpitalnej. Pacjenci korzystający z żywienia dojelitowego muszą mieć prawidłowo funkcjonujący przewód pokarmowy i założony do niego sztuczny dostęp.

Serdecznie zapraszamy na kurs pt. Żywienie Dojelitowe i Pozajelitowe w warunkach domowych, który odbędzie się w Hotelu „Warszawianka” w Serocku, w dniach 14-15 czerwca 2023 r. Opłata: 500,00 zł netto + 23% VAT w cenie: wykłady, przerwy kawowe, ciepły posiłek 14.06.2023 (nocleg we własnym zakresie)

Żywienie dojelitowe - PEG Odpowiedz Posty: 1 • Strona 1 z 1 Żywienie dojelitowe - PEG autor: Tomek » wtorek 13 mar 2012, 11:08 Załączniki ( KiB) Przeglądany 5642 razy Więcej informacji: Tomek Posty: 813Rejestracja: środa 09 lis 2011, 22:09 Na górę Odpowiedz Posty: 1 • Strona 1 z 1 Wróć do Opieka - praktyczne porady Przejdź do: Kto jest online Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość

.

qhmig2z72w.pages.dev/236

qhmig2z72w.pages.dev/254

qhmig2z72w.pages.dev/28

qhmig2z72w.pages.dev/748

qhmig2z72w.pages.dev/314

qhmig2z72w.pages.dev/74

qhmig2z72w.pages.dev/512

qhmig2z72w.pages.dev/761

qhmig2z72w.pages.dev/869

qhmig2z72w.pages.dev/450

qhmig2z72w.pages.dev/382

qhmig2z72w.pages.dev/420

qhmig2z72w.pages.dev/216

qhmig2z72w.pages.dev/489

qhmig2z72w.pages.dev/134

żywienie dojelitowe w warunkach domowych forum