The lawsuit, filed on behalf of a Jane Doe, alleges Manson, whose real name is Brian Warner, sexually assaulted her on his tour bus after an all-ages concert in 1995, when she was 16 years old. It

Jest liderem identycznie nazywającego się zespołu, który sprzedał ponad 50 mln egzemplarzy płyt i singli Wśród jego najpopularniejszych utworów znajdziemy "Antichrist Superstar", "The Beautiful People", "Rock Is Dead", "Disposable Teens", "The Dope Show", "mOBSCENE", a także covery Eurythmics "Sweet Dreams (Are Made of This)" i Depeche Mode "Personal Jesus" Jest znany z licznych skandali i obraźliwych dla wielu wypowiedzi, często nazywa się go etatowym antychrystem rocka. Wychował się w religijnej atmosferze i uczęszczał do katolickiej szkoły Jego teledyski i koncerty pełne są elementów makabrycznych i religijnych, ociekają przemocą, seksem i krwią Wiele razy występował w Polsce – w 1999 roku, na skutek protestów środowisk religijnych, jego koncert omal nie został odwołany Marilyn Manson kończy 50 lat - Najbardziej niesamowita sztuka wychodzi od ludzi, którzy żyją tak, jakby nie miało być jutra - zauważył kiedyś Marilyn Manson, a właściwie Brian Hugh Warner, bo tak naprawdę nazywa się urodzony 5 stycznia 1969 roku muzyk. Miał na myśli także siebie. Nigdy skromnością nie grzeszył, za to grzeszył czymś innym - rzecz jasna w oczach ludzi religijnych. Manson, chociaż w ostatnich latach mocno się uspokoił i bardziej niż na wzbudzaniu lęku stróżów moralności skupił się na muzyce – czego całkiem udanymi przykładami są wydana w 2017 roku płyta "Heaven Upside Down" czy jej o dwa lata starsza poprzedniczka "The Pale Emperor" – nadal jest uznawany za jednego z największych skandalistów w dziejach współczesnego rocka. Czy słusznie? Muzyk rzeczywiście wzbudzał liczne kontrowersje, zwłaszcza pod koniec lat 90. Swoim zachowaniem, medialnymi wypowiedziami, stylem życia, tekstami piosenek, okładkami płyt, teledyskami, strojami, scenografią. Właściwie całym sobą, chociaż już niekoniecznie muzyką. Owszem, ostrą i ciężką, ale jednocześnie wypełnioną dość jednak melodyjnymi klimatami. Nieprzypadkowa jest obecność w twórczości Mansona licznych popowych coverów, w tym "Sweet Dreams (Are Made of This)" Eurythmics, "Tainted Love" Soft Cell i "Personal Jesus" Depeche Mode. Ten facet po prostu lubi dobrą melodię. I umie ją także tworzyć. Ławo przyswajalne śmieci Jak powiedział w jednym z wywiadów, jego najważniejszą misją jest wkurzanie ludzi. - Nie chcę być jedną z tych uśmiechniętych telewizyjnych buziek, które grzecznie sprzedają bezużyteczne i łatwo przyswajalne śmieci. - Nie chodzi o to, że nie interesuje mnie to, co mówią inni – zapewniał już pod koniec lat 90. w telewizyjnej rozmowie z Wojtkiem Jagielskim. - Robię to, na co mam ochotę, ponieważ mam nadzieję, że w ten sposób otworzę umysł innych ludzi. To też sprawia, że będą myśleli inaczej. Więc w pewnym sensie zależy mi na nich, ale generalnie nie mam dużego uznania dla gatunku ludzkiego. Oskarżenie bez zarzutów Manson się uspokoił, ale nie oznacza to, że nie ciągną się za nim kłopoty. W zeszłym roku został nawet oskarżony w molestowanie seksualne. O tyle zaskakujące, że w październiku 2017 roku usunął ze swojego zespołu basistę Twiggy’ego Ramireza, oskarżonego o gwałt przez swoją byłą dziewczynę. Kilka miesięcy później pewna kobieta zeznała na policji, że w 2011 roku była przez Mansona przez 48 godzin więziona. Muzyk stanowczo zaprzeczył oskarżeniom, a po jego stronie stanęło biuro prokuratora okręgowego w Los Angeles, które nie znalazło wystarczających dowodów. Ostatecznie zarzutów w ogóle nie usłyszał. Muzyka - niebezpieczny zawód Manson jest wyjątkowo nieprzewidywalny, o czym przekonuje czasem na koncertach, krzycząc w stronę publiczności "fuck you!". Dziennikarze także nie mają z nim lekko, choćby za sprawą często niestandardowego zachowania gwiazdora podczas wywiadów. Za to fani bywali świadkami przerywania występów, choćby na skutek odniesionych przez muzyka na scenie kontuzji – w zeszłym roku omal nie stracił życia, kiedy w Nowym Jorku próbował wspiąć się na elementy metalowej scenografii, a ta na niego upadła, niebezpiecznie przygniatając. Skończyło się na szpitalu. Za to podczas zeszłorocznego koncertu na warszawskim Torwarze część widowni musiała na 20 minut opuścić halę w związku z ewakuacją - zbyt silne efekty pirotechniczne na scenie wywołały zagrożenie pożarowe. Absolutnie nie cudowny O tym, kim jest Marilyn Manson, wie chyba każdy fan rocka, a także miliony rodziców, babć i wszelkich samozwańczych stróżów moralności. Ale mimo to niektórzy do dziś wierzą, że w latach 1988-1993 Manson miał występować w roli Paula Pfeiffera, przyjaciela Kevina Arnolda, w kultowych "Cudownych latach". I to wszystko w dobie Internetu, serwisów społecznościowych i błyskawicznego dostępu od informacji. Kariera tej plotki jest tym bardziej zastanawiająca, że wystarczy spojrzeć na czołówkę serialu, by zobaczyć, że aktor grający tę postać nazywa się Josh Saviano. Poza tym w 1988 roku Warner miał 19 lat, więc byłby do tej pracy zdecydowanie zbyt wiekowy. Kunsztownie i groteskowo Dziś, 5 stycznia 2019 roku, kontrowersyjny muzyk kończy lat 50. Zanim został gwiazdą rocka, studiował dziennikarstwo i pisał do studenckiego magazynu muzycznego. I robił dużo dziwnych rzeczy, o których często opowiada, zmieniając wersję w zależności od upodobania. Manson zawsze wiedział, że aby osiągnąć taki sukces, na jakim mu zależy, musi zostać mistrzem w kreowaniu własnej postaci. Na świat przyszedł w Canton w stanie Ohio. Dzieciństwo wspomina jako trudne i traumatyczne – z jednej strony matka, była żarliwa członkini Kościoła Episkopalnego, a z drugiej ojciec – rzymski katolik, ale po latach wielki fan twórczości syna. Jak pisał w swojej autobiografii "Trudna droga z piekła", korzenie rodziny Warnerów było angielsko-niemiecko-polskie, a w kuchni miał wisieć nawet wizerunek Jana Pawła II. Foto: Nicola Pittam / East News Marilyn Manson Prochy Davida Bowiego Chłopcu nie podobały się rygory katolickiej szkoły, szukał niezależności i swobody. Odnalazł ją w muzyce. - Dawid Bowie, Alice Cooper, Iggy Pop – wylicza, pytany o swoich największych muzycznych idoli. – Pierwszym teledyskiem, jaki zobaczyłem w MTV, było "Ashes to Ashes" (Bowiego – aut.). Naprawdę przyciągnęło mnie brzmienie jego głosu. Nie słuchałem wtedy dużo muzyki, nie z powodu rodziców, a nauki w szkole chrześcijańskiej. Mama bardzo często puszczała mi Billy’ego Joela, Bee Gees i "Biały album" The Beatles. To były te trzy rzeczy, które słyszałem przed Davidem Bowiem. I jak tu się dziwić, że do dziś tak wiele w muzyce jego zespołu melodii? Żywot Briana Marilyn Manson to nie tylko przydomek, ale także nazwa zespołu. Warner stworzył ją w 1989 roku, łącząc imię przedwcześnie zmarłej ikony kina Marilyn Monroe i Charlesa Mansona, szefa bandy, która zamordowała między innymi Sharon Tate, żonę Romana Polańskiego - Brian chciał w ten sposób oddać dychotomię współczesnego społeczeństwa. Zespół, który założył, pracując w gazetce szkolnej, początkowo nazywał się Marilyn Manson and the Spooky Kids. Zapytany niedawno przez "Rolling Stone", czy Marilyn Manson to ktoś inny niż Brian Warner, zaprzeczył, dodając, że ludzie mogą go nazywać jak tylko chcą. – W przeszłości rzeczywiście nie chciałem być Brianem Warnerem, ponieważ to był ktoś, kogo symbolicznie zostawiłem za sobą. Dziś nie ma to już takiego znaczenia, ponieważ zdałem sobie sprawę, że imiona są po prostu częścią semantyki. Makabra i przemoc Jednego Mansonowi odmówić nie można. Robi dokładnie to, co chce i kiedy chce, z ludźmi, których sam wybiera. Na nikogo się nie ogląda. Wydał ze swoim zespołem 10 płyt, w tym te najpopularniejsze, z drugiej połowy lat 90. pierwszych lat następnej dekady – "Antichrist Superstar", "Mechanical Animals", "Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death)" i "The Golden Age of Grotesque". Wylansował przeboje czy raczej antyprzeboje, jak "Antichrist Superstar", "The Beautiful People", "Rock Is Dead", "Disposable Teens", "The Dope Show" i "mOBSCENE". Udowodnił nimi, że ma w sobie bardzo wiele kompozytorskiej werwy. Łącznie sprzedał ponad 50 mln egzemplarzy płyt i singli. Nieźle, jak na etatowego antychrysta muzyki rockowej. Singlom towarzyszyły makabryczne i ociekające przemocą, seksem i krwią teledyski, robiące kunsztowne, ale i dość groteskowe wrażenie. Krwawe muzyczne menu Muzyka Mansona od początku był nowoczesną i chwytliwą mieszanką alternatywnego metalu, hard rocka, industrialu i glamu, z domieszką popu i elektroniki. Cokolwiek by jednak mówić, to krwawe menu zazwyczaj okazywało się całkiem zjadliwe. W wyraźnie antyreligijnych i wypełnionych seksem tekstach Manson wcielał się w antybohaterów, dziwacznych kosmitów, zakonnice, seryjnych morderców i hybrydy popkultury, co rzecz jasna spotkało się z krytyką instytucji kościelnych i prawicowych polityków. Mansona uznawano za antychrysta, a on sam z tym wizerunkiem nie walczył. - Jestem głosem indywidualności lat 90., a ludzie mają skłonność łączyć kogokolwiek, kto wygląda i zachowuje się inaczej, z nielegalną i niemoralną działalnością - zauważał. Trump bez głowy Muzyk podkreśla, że jest wyjątkowo zadowolony z nowej płyty "Heaven Upside Down", gdyż opowiada ona "o pieprzonej wierze w siebie bardziej niż kiedykolwiek wcześniej". – To coś, co mogłem zatracić w swojej podróży – przyznaje. Krążek nagrał z pomocą gitarzysty, kompozytora i producenta Tylera Batesa, autora muzyki między innymi do obu części "Strażników galaktyki". Teaser pierwszego singla "Say10" zaprezentował 8 listopada 2016 roku, w dniu wyborów, które zrobiły z Donalda Trumpa 45. prezydenta Stanów Zjednoczonych. W filmiku siedział na tronie, pod którym leżała pozbawiona głów postać stylizowana na Trumpa. - Jeśli mowa o polityce, to teraz jest najlepszy moment na robienie sztuki, podobnie jak było w czasach Busha, Clintona, właściwie każdego prezydenta – mówił w rozmowie z "The Guardian". Wróg publiczny numer 1 Wrogiem publicznym numer 1 stał się w 1999 roku, po masakrze w amerykańskiej miejscowości Columbine - dwóch nastolatków weszło do szkoły i zastrzeliło z broni palnej 12 rówieśników i jednego nauczyciela, raniąc 24 osoby. Byli fanami artysty, tak jak i zapewne wielu innych rzeczy. – Ta historia nadszarpnęła moją karierę – komentował po latach Manson. Ale już wcześniej niektórzy wierzyli nawet, że na koncertach zespołu odbywają się satanistyczne rytuały, dochodzi do gwałtów, handluje się bronią i rozprowadza darmowe narkotyki. – Nie nagrywa się płyty zatytułowanej "Antichrist Superstar", jeśli się nie oczekuje, że ludzie zaczną cię nienawidzić Manson na krzyżu Spore kontrowersje Manson wywoływał także w Polsce - najbardziej negatywne emocje wzbudziła pierwsza wizyta zespołu, 13 lutego 2001 roku, w ramach promocji albumu "Holy Wood (In The Shadow Of The Valley Of Death)". Na tyle negatywne, że koncert trzeba było przenieść z katowickiego Spodka na warszawski Torwar. Okazało się, że Kazimierz Wzorek, dyrektor ds. marketingu Spodka, nie chciał, by Marilyn Manson wystąpił w jego obiekcie. Kroplą, która przelała czarę goryczy, była okładka promowanej wtedy płyty, przedstawiająca wokalistę upozowanego na Chrystusa na krzyżu. Foto: Materiały prasowe Okładka albumu "Holy Wood (In The Shadow Of The Valley Of Death)" Marilyna Mansona Wzorek nie był jedynym, który przestraszył się obrazoburczego gwiazdora. Ówczesny wojewoda mazowiecki Antoni Pietkiewicz wezwał młodzież, by na występ nie szła, a rodziców, aby zabronili swoim dzieciom oglądania Mansona. W telewizji co chwila można było trafić na obrazki spontanicznie formujących się i dość zaawansowanych wiekowo komitetów różańcowych. Goebbels dresiarzy i kiboli Najostrzej protestowało warszawskie "Życie", które piórem Jana Wróbla nazwało artystę "Goebbelsem dresiarzy i kiboli". "Marilyn Manson zgromadzi w Warszawie tysiące młodych ludzi, śpiewając im o rozkoszy, jaką sprawia nienawiść" - pisał dziennikarz. "Uczestnicy zabawy z Mansonem stają po stronie przemocy i autodestrukcji, po stronie tych, którzy biją i zabijają. Artysta - niby przymrużając oko - zachwala antychrysta, gwałty, brak hamulców i narkotyki". - Przed tamtym koncertem pod Torwarem zgromadziło się jakieś kółko różańcowe – wspominał w rozmowie z Onetem Andrzej Puczyński, założyciel i ówczesny szef Universal Music Polska. - Koleżanka z wytwórni zadzwoniła, bym przyjechał, bo Manson jest przerażony. Bał się, że ktoś mu zrobi krzywdę. Poszedłem do niego, kiedy jeszcze nie był umalowany, i zobaczyłem grzecznego, ale wystraszonego wrzaskami chłopca. "I co to będzie, co oni mi zrobią?" – pytał. Zapewniłem, że absolutnie nic, po prostu lubią wrzeszczeć dla samej afery, i tym udało mi się go odblokować. Umalował się więc jak to on, mrocznie, i wyszedł na koncert jak gdyby nigdy nic. W sumie to mu się nie dziwię, że się bał. Przyjechał z Ameryki i trafił na wariatów z nawiedzeniem w oczach. Szatańska zagadka rozwiązana Mimo to koncert się odbył, bez żadnych przeszkód i skandali. A jak to jest z tym członkostwem Mansona w Kościele Szatana? Chodzi o instytucję założoną przez Antona Szandora LaVeya, skądinąd nie mającą charakteru religijnego (jak satanizm teistyczny), a filozoficzny. Kiedy w swojej autobiografii Manson przekonywał, że LaVey naznaczył go na kapłana, członkowie kościoła odnieśli się do sprawy na Twitterze. "Prawie 30 lat temu Manson został honorowym kapłanem za swoje osiągnięcia" – napisali. "Nie został wyświęcony i nie ma to związku z tym, co potem opowiadał". W podobnym tonie wypowiedział się w 2007 roku Peter Gilmore, kapłan Kościoła Szatana, potwierdzając, że muzyk otrzymał jedynie tytuł honorowego kapłana. - Jeżeli zapyta się go o satanizm, bardzo dokładnie wszystko wyjaśni, ale jego muzyka to jego sztuka. Jego sceniczne show to coś zupełnie innego i nie ma nic wspólnego z satanizmem. Foto: Peter Brooker / Rex Features / East News Marilyn Manson i Dita Von Teese Nuta bez wdzięku Marilyn Manson kończy 50 lat. Jak zapewnia w rozmowie z "Interview Magazine", w życiu poszukuje miłości i jest romantykiem, dla którego świat jest zbyt wąskim miejscem. Zwłaszcza po rozwodzie z modelką i aktorką Ditą Von Teese czy zerwaniu zaręczyn przez aktorki Rose McGowan i Evan Rachel Wood. Dużo miał tych związków, na przykład z byłą aktorką porno Traci Lords. - Uważam się za wielkiego romantyka, inaczej nie tworzyłbym muzyki czy sztuki. Nie byłoby sensu ofiarowywać czegoś światu, jeśliby mi na nim nie zależało. Ale ja nie chcę go ratować. Jestem jak tornado, które wszystko niszczy. Jeśli ma być ewolucja, musi być chaos. Marilyn Manson. Jego demoniczny i groteskowy wizerunek nieco nam już spowszedniał, jemu samemu zapewne też. Z drugiej strony 70-letni Alice Cooper nadal bez obciachu gilotynuje się na scenie w towarzystwie różnych monstrów i czarownic, nie tracąc przy tym dawnego wdzięku. Tylko że w przypadku Mansona wdzięk jest jedną z ostatnich rzeczy, która przychodzi do głowy. Na szczęście pozostaje jeszcze dźwięk. Przenoszący całkiem dobrą nutę.

Marilyn Manson Twiggy Paul Wiley Gil Sharone Daniel Fox Entiset jäsenet ks. luettelo Levy-yhtiö Hell, etc. Cooking Vinyl Nothing Interscope Aiheesta muualla Kotisivut Infobox OK Nimi-testi OK Marilyn Manson on yhdysvaltalainen , vuonna 1989 Fort Lauderdalessa Floridassa perustettu alternative metal -yhtye sekä sen johtohahmon (oik. Brian Hugh Warner) käyttämä taiteilijanimi. Nimi

Kochani, mamy dla Was 2️⃣ newsy od TheNeighbourhood! ️Od dziś dostępny jest nowy album grupy: Chip Chrome & The Mono-Tones wydany przez Columbia

Sobotni koncert w nowojorskim klubie Hammerstein Ballroom zakończył się dla Marilyna Mansona dramatycznie. Słynący satanistycznymi fascynacjami muzyk, podczas śpiewania utworu grupy Eurythmics "Sweet dreams", wspiął się na dekoracje w kształcie dwóch pistoletów. Niestety, konstrukcja okazała się wadliwie umocowana i dekoracja spadła na scenę, przygniatając Mansona. Koncert natychmiast przerwano: Nagle wszystko ucichło, można było usłyszeć spadającą na ziemię pinezkę. Ludzie podbiegli do Mansona, były nawet plotki, że nie żyje. Ale w końcu przyniesiono nosze i go zabrano - relacjonuje świadek zajścia Yousif Al Zaid w rozmowie z "The Guardian". Muzyk wylądował w szpitalu, na razie nie wiadomo kiedy powróci do koncertowania, a jego najbliższe występy przełożono na inny termin. WIDEO: Źródło: The Guardian

Sept. 18, 2023, at 10:07 a.m. Marilyn Manson Pleads No Contest to Blowing Nose on Videographer, Gets Fine, Community Service. Musical artist Marilyn Manson, whose legal name is Brian Hugh Warner

Marilyn Manson to amerykański zespół założony przez Briana Warnera i Scotta Putesky'ego w Fort Lauderdale, w stanie Floryda. Propagator nonkonformizmu i ikonoklazmu, słynny z kontrowersyjnego wyglądu i tekstów. Trudno sklasyfikować grupę, gdyż każdy dotychczasowy album miał mieć różne i indywidualne brzmienie. Zespół i jego lider starali się wymyślić unikalny i wyrafinowany wizerunek dla każdej kolejnej ery. Grupa muzyczna została utworzona w 1989 jako „Marilyn Manson & the Spooky Kids”. Wyjątkowe wystąpienia spowodowały utworzenie się lokalnego kultu, który później rozrósł się na skalę światową. Program zespołu prawie zawsze zmienia się pomiędzy wydaniami kolejnych Marilyna Mansona rosła wraz z zespołem, który uważany jest za jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych wśród współczesnych zespołów, co w dużej mierze zawdzięcza właśnie Brianowi Warnerowi i jego częstym utarczkom z religią i postaciami politycznymi. Pseudonim każdego członka grupy został utworzony z połączenia pierwszego imienia znanej kobiety uważanej za symbol seksu i nazwiska znanego seryjnego mordercy; robiąc to, chciano przedstawić dziwną dychotomię społeczeństwa (zwłaszcza amerykańskiego). W ostatnich latach, nowi członkowie zespołu odeszli od tej zasady i pozostali przy własnych imionach. Grupa nosi dziwaczne stroje i makijaż oraz świadomie przedstawia szokujące zachowanie zarówno na scenie jak i poza nią. Teksty zespołu często spotykają się z krytyką ich antyreligijnych upodobań i postawy wobec seksu, przemocy i narkotyków. Muzyka i wystąpienia zespołu często nazywane są obraźliwymi i nieprzyzwoitymi. Kilka razy zespół spotkał się nawet z protestami i petycjami pod swoim adresem, aby zaprzestali kontrowersje, zamiast obniżyć, przyczyniły się do wzrostu popularności grupy. Wielu zagorzałych fanów uczyniło z Marilyn Manson czołowy zespół: trzy płyty uzyskały status platynowej, a trzy inne złotej. Cztery płyty debiutowały w najlepszej dziesiątce, w tym dwie jako numer jeden. W czerwcu 2003, Jon Wiederhorn z określił Marilyna Mansona jako „jedynego dziś prawdziwego artystę”. VH1 sklasyfikowało Marilyn Manson jako 78. najlepszą kapelę rockową na swojej liście 100 Najlepszych Artystów Hard Spooky Kids i wczesne lata (1989-1992)W 1989, Brian Hugh Warner studiował dziennikarstwo i nabywał doświadczenie poprzez pisanie muzycznych artykułów dla magazynu z południowej Florydy, 25th Parallel. Dało mu to możliwość poznania muzyków, do których jego zespół mógł być potem porównywany, włączając w to My Life With the Thrill Kill Kult i Trenta Reznora z Nine Inch Nails. Niedługo potem Warner poznał Scotta Putesky'ego i po pokazaniu mu kilku własnych tekstów, zaproponował aby razem założyli zespół. Brian Warner, gitarzysta Putesky i basista Brian Tutunick nagrali swoje pierwsze demo jako Marilyn Manson & The Spooky Kids w 1990, przyjmując pseudonimy artystyczne, kolejno: Marilyn Manson, Daisy Berkowitz i Olivia Newton Bundy. Wkrótce dołączył do nich Stephen Bier, który nazwał się Madonna Wayne Gacy, a Bundy został zastąpiony przez Brada Stewarta – Gidget Gein. W 1991, do grupy dołączył perkusista Fred Streithorst z pseudonimem artystycznym Sara Lee artystyczne każdego członka zespołu przedstawiały ideę, której głównym założeniem była: dychotomia dobra i zła, które razem tworzą całość. „Marilyn Monroe miała ciemną stronę”, wyjaśnia Manson w swojej autobiografii, „Tak samo jak Charles Manson ma dobrą, inteligentną stronę”. Wizerunki Monroe i Mansona, tak jak i innych równie sławnych i powszechnie znanych, były elementem wspólnym we wczesnych materiałach promocyjnych w okolicy The Spooky Kids rosła szybko, głównie za sprawą didżeja radiowego Scotta Davis z WYNX-FM, wczesnego fana, który chętnie puszczał piosenki z dema zespołu; jak również z powodu bardzo widowiskowych koncertów, które słynęły z szokujących wystąpień. Nie było czymś niezwykłym zobaczyć na takim koncercie „nagą kobietę przybitą do krzyża, dziecko w klatce, czy krwawiące części ciała zwierząt”; Mansona, Berkowitza i Geina w damskich ubraniach lub dziwacznych strojach; a także profesjonalną pirotechnikę (np. od czasu do czasu scena stawała w płomieniach). Grupa dramatycznie zestawiała te groteskowe przedstawienia z elementami kultury zaczerpniętymi z młodości jej członków (lata 70. i 80.): postacie z dziecięcych kreskówek tamtych lat często pojawiały się, ze zmienionym wizerunkiem, na plakatach i w biuletynach Marilyn Manson, były też samplowane. Zespół kontynuował tworzenie i wydawanie kaset – skracając swoją nazwę do Marilyn Manson w 1992 – do lata 1993, kiedy to zwrócił na siebie uwagę Trenta Reznora, który właśnie założył swoją własną wytwórnię płytową o nazwie Nothing of an American Family i Smells Like Children (1993–1995)Reznor zaoferował Marilyn Manson kontrakt z jego nową wytwórnią i możliwość supportu Nine Inch Nails na ich nadchodzącej trasie koncertowej. Kapela przyjęła obie propozycje i nagrywanie ich krajowego debiutowego albumu, Portrait of an American Family, zaczęło się w lipcu 1993. Pracując z producentem Rolim Mosimannem w Criteria Studios w Miami, grupa nagrała kilka nowych piosenek razem z materiałem z repertuaru Spooky Kids i przed końcem jesieni 1993 ukończyła pierwszą wersję swojego debiutanckiego albumu zatytułowanego The Manson Family Album. Nie został on, mimo wszystko, dobrze przyjęty. Nieprzyjemny wydźwięk „surowości” który produkcje Mosimanna wnosiły do takich grup jak Swans nie przyjęły się na albumie The Manson Family; Reznor i wszyscy członkowie kapeli uznali go jako płytki i bez życia, słabo reprezentujący dynamiczne wystąpienia Marilyn Manson. „Pomyślałem 'To rzeczywiście jest do bani'”, wyjaśnia Manson, „więc puściłem to Trentowi i ten stwierdził, że to do bani”. W tym samym czasie zespół miał problemy z basistą Gidgetem Geinem, który zaczął tracić kontrolę nad swoim uzależnieniem od heroiny. Podczas przeróbki albumu, Manson zagrał dwa koncerty w południowej Florydzie pod nazwą Mrs. Scabtree. Scrabtree składał się z dwóch członków MM, gitarzysty z Itch, członka Amboog-a-Lard (Jeordie White), oraz Pata Joyce'a i Killera z Jack Off październiku 1993, Reznor zgodził się przerobić album, zabierając grupę i jej kasety do The Record Plant w Los Angeles. Gein, który był hospitalizowany po przedawkowaniu nie został zaproszony. Po siedmiu tygodniach miksowania, remiksowania i ponownego nagrywania, album – teraz zatytułowany Portrait of an American Family – był gotowy by zostać zaprezentowanym Interscope Records. Jeszcze gdy pierwszy singiel „Get Your Gunn” zaczynał być puszczany w radiu, Gein otrzymał od Marilyna Mansona list oświadczający że jego usługi ”nie są już potrzebne”, po tym jak czwarty raz przedawkował heroinę; został zastąpiony przez Twiggy'ego Ramireza, wówczas znanego jako Jeordie White, z thrashmetalowejowej grupy Amboog-a-Lard z Miami. W grudniu 1993, Ramirez po raz pierwszy wystąpił jako nowy basista grupy na koncertach na Florydzie z supportem Jack Off Jill. Podczas grania w „Club 5” w Jacksonville, Manson został oskarżony przez miejscową Chrześcijańską Koalicję o pogwałcenie praw miejskich. Jessicka, wokalistka Jack Off Jill, została oskarżona o nakłanianie do lubieżności. Oboje wokaliści zostali aresztowani i zarzucono im naruszenie prawa. Podczas supportu na pierwszym koncercie z czternastotygodniowej krajowej trasy Nine Inch Nails, Ramirez zaliczył swój pierwszy krajowy debiut. W trakcie tej trasy Manson miał okazję spotkać się z założycielem Kościoła Szatana, Antona LaVeya. Po serdecznym spotkaniu, LaVey uhonorował Mansona tytułem „kapłana” - oznacza, w Kościele Szatana, osobę która jest szanowana przez kościół, niekoniecznie poświęcającą swoje życie przekazywaniu religii innym jak ksiądz czy marcu 1995, grupa rozpoczęła swoją pierwszą krajową trasę koncertową, dwumiesięczny wyjazd z Monster Voodoo Machine jako support; to była ostatnia trasa z zespołem, Sary Lee Lucasa. Napięcie pomiędzy Lucasem i Mansonem wyraźnie rosło w miarę kolejnych koncertów, w końcu w przedostatnią noc trasy, Manson w tajemnicy zdecydował, by zakończyć pokaz z hukiem: podczas grania wówczas nowej piosenki, „Lunchbox” oblał perkusję Lucasa płynem z zapalniczki i podpalił – w tym czasie Lucas wciąż był za nią i usiłował grać. (Manson najwyraźniej zapomniał, że zespół ma jeszcze jeden koncert do zagrania.) Lucas odszedł z zespołu następnej nocy po finałowym koncercie. Nie całe dwa tygodnie później jego następca, Ginger Fish, dołączył do grupy. Marilyn Manson ruszył w trasę ponownie, tym razem z supportem Danziga i zakończyła się latem 1995, zaraz po niej zespół przeniósł się do nowej siedziby Nothing Records, w Nowym Orleanie w stanie Luizjana, aby rozpocząć pracę nad trzecim singlem z Portrait of an American Family, „Dope Hat”. Do utworu nakręcono teledysk, w którym Manson wcielił się w rolę Willy'ego Wonka, we wstrząsająco przerażającej wersji Willy Wonka i Fabryka Czekolady, proponowany singiel „Dope Hat” ostatecznie przekształcił się w trwający godzinę album remiksów, Smells Like Children. Na albumie znalazło się 15 utworów będących coverami, remiksami i groteskowo brzmiącymi eksperymentami, w tym nowa wersja piosenki zespołu Eurythmics, „Sweet Dreams (Are Made of This)”. Utwór ten okazał się pierwszym prawdziwym hitem Marilyn Manson: teledysk bardzo często pojawiał się w MTV (w odróżnieniu od wideoklipu „Dope Hat”, który MTV przeniosła do pasma nocnego kilka miesięcy wcześniej).Pięciomiesięczna trasa promująca trwała, od września do lutego, podczas niej zespół zaprezentował nowe utwory, takie jak „Irresponsible Hate Anthem”, „Minute of Decay” i „Smells like Children”. Wówczas zaczęło krążyć wiele plotek na temat nowego albumu i potwierdziły się one gdy grupa, na początku 1996 roku, wróciła do studia Nothing w Nowym Orleanie, by przygotować to co Manson określił jako „muzyczną ceremonię zaprojektowaną, by spowodować Apokalipsę”.Antichrist Superstar (1996–1997)Drugi długogrający album studyjny, Antichrist Superstar, został wydany 8 października 1996. Został nagrany w Nothing Records z samym Trentem Reznorem będącym kierownikiem produkcji; podobno proces tworzenia był długi i trudny, zainteresowanie wzbudziły domniemane eksperymenty obejmujące brak snu i ciągłe zażywanie narkotyków w celu stworzenia środowiska odpowiadającego, ponurej i czasem brutalnej, treści albumu. W tym czasie, narastała wrogość pomiędzy członkami kapeli, w wyniku czego z zespołu odszedł gitarzysta i współzałożyciel Daisy Berkowitz. Po jego odejściu, głównym gitarzystą w większości nagrań na Antichrist Superstar był Twiggy Ramirez, a zespół ogłosił, że poszukuje nowego gitarzysty na nadchodzącą trasę koncertową; po przesłuchaniu przyjęty został Timothy Linton. Przerywając sześcioletnią tradycję przyjmowania pseudonimów po słynnych mordercach, najnowszy członek zespołu został nazwany Zim Zum – imię pochodziło z Kabały, jednego z głównych źródeł inspiracji dla albumu. Pierwszy singiel albumu, „The Beautiful People”, wywarł dosyć duży wpływ na listy przebojów rocka alternatywnego i wywołał wystarczająco duże oczekiwanie na Antichrist Superstar, tak że album debiutował jako numer trzy na listach najlepszych albumów. Półtora roczna trasa Dead to the World wspierająca również poprzednie albumy; to była najdłuższa i na największą skalę trasa jak dotychczas, obejmowała życiowy debiut zespołu na Alasce, Hawajach, w Wielkiej Brytanii, Europie, Ameryce Południowej, Azji i Australii tak, że ich sława rozprzestrzeniła się po wszystkich zakątkach świata. W Stanach Zjednoczonych, zespół przykuwał większą uwagę niż kiedykolwiek wcześniej, choć niekoniecznie trakcie trasy, grupa wzięła sobie do serca ustalenia kongresu, wprowadzone przez senatora Josepha Liebermana, aby określić wpływ, jeżeli będzie, brutalnych tekstów na młodych słuchaczy. Później Lieberman określił Marilyn Manson jako „prawdopodobnie najbardziej chory zespół kiedykolwiek promowany przez główną wytwórnię płytową”. W dodatku, prawie każdy koncert trasy był pikietowany przez organizacje religijne, przekonujące fanów, by nie oglądali muzyka, który kiedyś powiedział „Uważam, że za każdym razem gdy ludzie słuchają tego nowego albumu Bóg może zostać zniszczony w ich wyjałowionych umysłach”.10 listopada 1997, zespół wydał remiksowy/koncertowy minialbum, Remix & Repent, zawierający nowe wersje czterech utworów z Antichrist Superstar, „The Beautiful People”, „Tourniquet”, „Antichrist Superstar” i „Man That You Fear”, obok piosenek nagranych na żywo podczas amerykańskiej części trasy Dead to the World. Dwie niewydane piosenki z sesji nagraniowej Antichrist Superstar zostały użyte w filmowych ścieżkach dźwiękowych: „Apple of Sodom” w Zagubionej autostradzie Davida Lyncha i „The Suck for Your Solution” w filmie biograficznym Howarda Sterna, Części intymne w reżyserii Betty'ego Thomasa. Pod koniec roku, Manson ogłosił nadchodzącą publikację jego pierwszej książki, autobiograficznej Trudnej drogi z piekła (ang. The Long Hard Road out of Hell); książka została wydana w lutym 1998, równocześnie z kasetą wideo zatytułowaną Dead to the World ukazującą, na żywo, światową trasę koncertową. Następca Antichrist Superstar miał być wydany, według zespołu, niebawem, towarzyszyły temu również plotki o zaangażowaniu Billy'ego Corgana i The Dust Brothers do wówczas jeszcze niezatytułowanego Animals (1998–1999)15 września 1998, Marilyn Manson wydał Mechanical Animals, album, na który duży wpływ miał David Bowie. Interscope promował album na szeroką skalę, włączając w to olbrzymi billboard, na Times Square, z Mansonem jako androidalną istotą pozaziemską, oraz ciągłe reklamy w MTV i innych stacjach, promujące album i singiel „The Dope Show”; pchnięty przez sukces Antichrist Superstar i nacisk ze strony prasy, album debiutował jako numer jeden spośród 200 albumów na liście Billboardu. Zespół przedstawił na tym albumie swój nowy wizerunek; odsuwając na bok ponurość i mroczny gotyk poprzedniej płyty na rzecz bardziej skrytej Manson był wtedy glamrockowym zespołem, zapożyczającym swoją prezencję w dużej mierze od Bowiego oraz od Roxy Music i ich czasów. W tamtym czasie, kapela na stałe przeniosła się do Los Angeles, a Zim Zum został zastąpiony przez glamrockowego gitarzystę Johna Lowery, który dołączył do zespołu jako John 5. Po krótkiej trasie promocyjnej, zespół wyruszył w światową trasę Rock Is Dead z supportem Hole i Monster Magnet. Trasa okazała się pechowa: 1 marca 1999, trzy zespoły zagrały pierwszy koncert w Spokane w stanie Waszyngton; około 14 marca, Hole opuścił trasę, a Manson złamał kostkę, co wymusiło odwołanie kilku koncertów. Jack Off Jill i Nashville Pussy zostały poproszone o support w pozostałych trzy tygodnie po zakończeniu się trasy, dwaj studentci (Eric Harris i Dylan Klebold), w Columbine High School w Littleton w stanie Kolorado, zabili trzynaście osób, po czym popełnili samobójstwo; początkowo media określiły ich jako fanów „brutalnej” muzyki i gier wideo. 28 kwietnia, z szacunku do ofiar, Marilyn Manson odwołał pozostałe koncerty trasy Rock Is Dead i nie występował w Denver, aż do Ozzfest w 2001. Piosenka Mansona, „The Nobodies”, była bezpośrednio zainspirowana Wood (2000-2001)Przez resztę roku 1999 i dużą część 2000 nastąpił okres względnej ciszy o Marilyn Manson. Grupa spędziła ponad rok na spokojnym pisaniu i nagrywaniu w studiu w Dolinie Śmierci, tylko jeden singiel „Astonishing Panorama of the Endtimes” - wyciągnięty z czasów Antichrist Superstar – ukazał się w tamtym czasie. Holy Wood został wydany 14 listopada 2000. Powracając do mroczniejszego, bardziej wewnętrznego brzmienia Antichrist Superstar, większość tekstów albumu została napisana w reakcji na masakrę w Columbine. Pomimo bardzo zdecydowanego uznania, Holy Wood był najsłabiej sprzedającym się albumem. Określany przez zespół jako trzecia część trylogii rozpoczęta albumem Antichrist Superstar i kontynuowana Mechanical Animals, jego dominującym motywem jest badanie relacji pomiędzy śmiercią i sławą w amerykańskiej kulturze; teksty i oprawa graficzna zawierają wiele odniesień do Johna F. Kennedy'ego i Lee Harveya Oswalda, Johna Lennona i Marka Davida Chapmana, a nawet do Abrahama Lincolna i Johna Wilkesa Bootha. Światowa trasa The Guns, God and Government poszerzona o badanie oczarowania Ameryki przez przemoc, i logo trasy – karabin i pistolety ustawione tak by przypominać Chrześcijański krzyż – Manson nie miał zamiaru ukrywać co było źródłem tych maja 2001, na oficjalnej stronie Marilyn Manson zostało ogłoszone, że Manson zaplanował cytować Biblię na swoim następnym koncercie, by „przebić” swoje brutalne teksty, „będziemy więc mogli przyjrzeć się zaletom wspaniałych chrześcijańskich historii o chorobach, morderstwach, cudzołóstwie, samobójstwach i ofiarach z dzieci. Jak dla mnie zapowiada się niezłe widowisko”. 21 czerwca 2001, Manson rzeczywiście odczytał Biblię na scenie w Denver, w stanie Kolorado. Zaprezentował fragmenty takie jak Księga Kapłańska 20:9 („Ktokolwiek złorzeczy swemu ojcu albo matce musi ponieść śmierć”) i Księga Psalmów 137:9 („Błogosławiony, który pochwyci i roztrzaska twoje niemowlęta o skałę”).The Golden Age of Grotesque (2002–2004)Gdy „tryptyk” poprzednich trzech albumów był zakończony, Marilyn Manson mógł rozpocząć świeży projekt. W 2002, Jonathan Davis z Korna zaprosił Marilyna Mansona do studia aby nagrać partie wokalne do, napisanej przez niego, piosenki zatytułowanej „Redeemer”. Utwór, wyprodukowany przez Davisa i Richarda Gibbsa, był następnie wydany na Queen of the Damned OST. Po poszukiwaniach inspiracji w schyłku ery Swingu w latach 20., zespół nagrał album The Golden Age of Grotesque, który został wydany 13 maja głębokich tekstów oraz rozległej symboliki i ukrytych znaczeń z Holy Wood, nowy album był względnie bezpośredni; w większej przenośni, Manson porównuje swoją własną, często krytykowaną, muzykę do sztuki zdegenerowanej, zakazanej przez nazistowski reżim. Nowy członek Tim Skold, zastępujący Twiggy'ego Ramireza, nadał nowy wymiar brzmieniu zespołu; wniósł ciężki industrialny rytm, który wziął z KMFDM, lepiej czy gorzej – Albumowi The Golden Age of Grotesque często zarzucano że jest zapożyczony z KMFDM i brak mu oryginalności, z której Marilyn Manson stał się znany. Album jednak sobie radził, debiutował jako numer jeden na listach najlepszych albumów, i sprzedał się liczbą 118 000 płyt w pierwszym tygodniu od wydania, w samych Stanach kolejnej światowej trasie koncertowej, Grotesk Burlesk, nastąpiło poszerzenie motywu, zainspirowanego Republiką Weimarską, o dodanie elementów niemieckiego kabaretu do wystąpień zespołu. Starannie przygotowana, przez Gottfrieda Helnweina, oprawa graficzna pojawiła się jako dekoracja sceny zespołu, a jego członkowie zaczęli pokazywać się na scenie i poza nią, jak supergwiazdy, w garniturach od projektantów We Forget (2004-2005)Lest We Forget: The Best of został wydany 20 września 2004. Przez samego wokalistę był określany jako album „pożegnalny”. Podczas trasy Against All Gods, zaprezentowano szereg najlepszych hitów. Po wydaniu singla „Personal Jesus”, zespół zaliczył kilka promocyjnych występów; na jednym z nich, podczas rozdania nagród Comet w Niemczech, perkusista Ginger Fish spadł z jego podwyższenia na perkusję, uszkadzając czaszkę i łamiąc nadgarstek. Zastąpił go były perkusista Nine Inch Nails, Chris Vrenna; od czasu wyzdrowienia po wypadku Fish nagrywał i występował z nową kapelą, Martyr Plot, zanim znów dołączył do Marilyn 5 również został zastąpiony; Mark Chaussee z Fight został głównym gitarzystą w trasie Against All Gods, był on zastępowany w studio przez Tima Skolda. Chociaż Johny 5 nie okazywał wrogości Marilynowi Mansonowi, to po zapowiedzi swojego odejścia, podczas występu na festiwalu Rock am Ring w 2003, miał miejsce incydent pomiędzy Johnym 5 i Marilynem Mansonem, gdzie Manson umyślnie kopnął gitarzystę. Johny 5 zareagował agresywnie, odrzucając swoją gitarę w połowie piosenki i unosząc pięści na Mansona jak gdyby chciał z nim walczyć, zaraz potem kontynuował jednak grę beż żadnych dalszych wydarzeń. Lest We Forget The Best of uzyskała status złotej płyty w na temat tego, że komentarz Mansona jakoby był to „pożegnalny album” może wskazywać na to, że skład Marilyn Manson może nie być już stabilny, oraz że muzycy, którzy nagrali album i występowali na żywo mogą, w przyszłości, się zmienić tak jak to było w przypadku Nine Inch Nails i KMFDM. Album Marilyn Manson z 2007, „Eat Me, Drink Me”, był nagrany głównie przez Mansona i Me, Drink Me (2006-2007)Szósty album studyjny Marilyn Manson, Eat Me, Drink Me, został wydany 5 czerwca 2007, debiutując jako numer 8 w Stanach Zjednoczonych z ponad 88 000 sprzedanych płyt. Wydany w ponad cztery lata po The Golden Age of Grotesque, Eat Me, Drink Me zaznaczył kolejną zmianę w muzycznym stylu, z którego zespół zasłynął. Brzmienie było mieszanką glam rocka w stylu Davida Bowie i gotyckiego rocka w stylu Bauhaus. Ciekawostką jest to, że album został napisany wyłącznie przez Mansona i Skolda w studio w wynajętym domu. Album jest też pierwszą poważną produkcją Mansona bez Madonny Wayne Gacy (Pogo) jako oficjalnego członka, tym samym wokalista Marilyn Manson został jedynym pierwotnym członkiem zespołu od czasu Portrait of an American Family. Chris Vrenna, który tymczasowo zastąpił, na perkusji, Gingera Fisha podczas trasy Against All Gods, teraz przez jakiś czas zastąpi na trasie Pogo. Marilyn Manson pojechał w trasę promującą album z Slayerem oraz supportem Bleeding Through i na wybranych koncertach z Deadly jakiś czas krążyły plotki jakoby Marilyn Manson napisał utwór „Mutilation is The Most Sincere Form of Flattery” jako atak na zespół My Chemical Romance (co później zdementował, mówiąc, że to było skierowane ogólnie do ludzi, którzy próbują go naśladować). Z kolei w innym wywiadzie Manson ujął to tak „Jestem zakłopotany byciem mną, ponieważ ci ludzie robią naprawdę kiepską, żałosną, płytką wersję tego, co zrobiłem”. Gerard Way, wokalista My Chemical Romance, nic na to nie odpowiedział, więc Manson mógł powiedzieć, że sprowadził zespół do parteru. 9 stycznia 2008, Marilyn Manson napisał ogłoszenie na MySpace potwierdzające, że dawny basista Twiggy Ramirez powrócił do zespołu, a Tim Skold go opuścił. Duet najwyraźniej zaczął już pracę nad nowym materiałem. Przyszła współpraca z Timem Skoldem nie została jak dotychczas High End of Low (2008)Sesja nagraniowa siódmego albumu studyjnego Marilyn Manson, rozpoczęła się po trasie Rape of the World, która zakończyła się 2 marca listopada 2007, na The Heirophant, ujawniono, że Marilyn Manson planuje rozpocząć pisanie utworów na ich siódmy album studyjny w styczniu lub lutym (2008). Manson powiedział „po ukazaniu się mojego albumu z najlepszymi hitami (Lest We Forget: The Best of) zrobiłem sobie długą przerwę od muzyki, ponieważ był to okres, w którym nie byłem pewny kim chcę być. Zostawiłem muzykę na jakiś czas, ale to nie jest błąd, który chcę powtórzyć w przyszłości” wspomniał również Kerry'ego Kinga, byłego gitarzystę The Smashing Pumpkins, Jamesa Iha oraz Nicka Zinnera z Yeah Yeah Yeahs jako prawdopodobnych współpracowników. 11 stycznia 2008, w wywiadzie Everyone Will Suffer Now na MansonUSA, Manson powiedział „Czuję jakby teraz zachodziła wielka zmiana. Będzie tak owa. Eat Me, Drink Me otwiera okno i to będzie Huragan Katrina”. Zaplanowano, że nowy singiel z albumu ukaże się początkiem stycznia. Odkąd Manson rozstał się z Timem Skoldem i zjednoczył z Ramirezem, dwójka, razem z Fishem i Vrenną pracują nad albumem w Los Angeles przed zaplanowanym na luty 2009 ogłoszeniem daty trasy koncertowej. W wywiadzie dla Steppin' Out, Manson określił nowy album jako „bezwzględny, bardzo ciężki i bardzo brutalny”.14 sierpnia 2008, na konferencji prasowej w Seulu, w Korei, Manson ogłosił, że były gitarzysta Limp Bizkit, a obecny lider Black Light Burns, Wes Borland dołączył do zespołu, zastępując Roba Hollidaya. Grupa wzięła udział w festiwalu ETP i kontynuowała prace nad nowym albumem. Jednakże, Borland opuścił zespół, by trzeci już raz ponownie przyłączyć się do Limp Bizkit. Jak na razie nie wiadomo kto zajmie, za Borlanda, miejsce czołowego października, zespół zagrał specjalny koncert na dorocznym spotkaniu dyrektorów Hot Topic. Występ miał miejsce w hotelu Marriott w Los Angeles. Podczas przyjęcia z okazji rozdania nagród Scream 2008, Manson został podsłuchany gdy porównywał nowy album do Antichrist Superstar, oświadczył również, że album jest „w dużej mierze ukończony” oraz spodziewa się wypuszczenia nowej piosenki jeszcze przed końcem tego roku i ma nadzieję na wydanie albumu w okolicach walentynek. Niedawno, w magazynie Revolver (wyd. luty 2009) ukazał się wywiad z Marilynem Mansonem. Manson pokrótce opowiedział o nowym albumie i ujawnił tytuły dwóch nowych piosenek, „I Wanna Kill You Like They Do in the Movies” oraz „Arma-goddamn-motherfuckin-geddon”. Producent albumu, Sean Beavan, na MySpace wyjawił kolejne dwa tytuły, „15” oraz „Four Rusted Horses”. Manson powiedział w wywiadzie dla Revolvera, „Mam swoją moc z powrotem” i nowy album „naprawdę powala wszystko co wcześniej zrobiliśmy”.W Wigilię, by zdementować krążące plotki, Manson wydał oświadczenie: „Panie i Panowie, chciałbym coś ogłosić. Plotki o tym, że znalazłem 'zastępstwo' za Evan, albo że mam nową dziewczynę, są całkowicie nieprawdziwe. Kończę mój album. Jak również nigdy nie spotkałem się z Ne-Yo. Mogę go zapewnić, że nie chciałby być powiązany z czymś tak paskudnym. Przeżyjcie święta, tak żebym mógł szczęśliwie zniszczyć nowy rok każdemu, kto sądził że muzyka pozostanie nudna i słodka”. 12 stycznia 2009, tytuł nowej piosenki został ujawniony przez Rudy'ego Coby, współpracownika i przyjaciela Marilyna Mansona. Utwór nazywa się „Devour” i jest pierwszy na nowym ogłoszone, że Marilyn Manson dołączy do Slayera i jako czołowi wykonawcy wystąpią na Rockstar Energy Mayhem Festival 2009. Przy okazji festiwalu prasa wspomniała, że „Manson jest obecnie w studiu, pracując nad swoim siódmym albumem, którego wydanie przez Interscope Records zaplanowane jest na 18 maja 2009”. 2 lutego, Rolling Stone potwierdził, że tytułem nowego albumu jest The High End of Low. Jest on obecnie w fazie miksów, a końcem tego miesiąca zostanie nakręcony teledysk do „I Want to Kill You Like They Do in the Movies”.18 marca 2009, Kerrang! oznajmił, że album będzie zawierał 15 utworów, z czego ostatni będzie nosił tytuł „15”, jak również ujawnił nową piosenkę zatytułowaną „We're from America”, o której Manson powiedział:„Sądzę, że wielu ludzi, którzy usłyszą utwór, początkowo pomyślą, że jest tylko polityczny, ale on nie jest tylko taki, opisuję w nim również dużo popieprzonych scenariuszy, przez które przechodzę w moim życiu osobistym. Ktoś mnie zapytał, 'Dlaczego jesteś taki popieprzony?', 'Cóż, Jestem z Ameryki.' Nie znoszę faktu, że tak wielu ludzi spieprzyło ten kraj i że tak wielu ludzi spieprzyło moje życie osobiste, oraz że ja na to pozwoliłem. Czuję się jak Ameryka sama się czuje, ale w żadnym wypadku nie czyni mnie to dbającym o przyrodę, patriotycznym i wolnym rockmanem.” Utwór został udostępniony do pobrania za darmo, wyłącznie na jego oficjalnej stronie 27 marca 2009. Od 7 kwietnia będzie możliwy do kupienia jako cyfrowy kwietnia 2009, oficjalna strona Marilyn Manson została uaktualniona o etykietę albumu, jak również pełną listę utworów The High End of zespołuAktualni członkowie* Marilyn Manson (właśc. Brian Hugh Warner) - wokal (1989- )* Twiggy Ramirez (właśc. Jeordie Osbourne White) - gitara (2009- ), gitara basowa (1993-2002, 2008-)* Fred Sablan - gitara basowa (2010- )*Tyler Bates – gitara (2014- )*Gil Sharone – perkusja (2014-)Byli członkowie* Zsa Zsa Speck (właśc. Perry Pandrea) - klawisze (1990)* Olivia Newton Bundy (właśc. Brian Tutunick) - gitara basowa (1990)* Gidget Gein (właśc. Bradley Mark Stewart) - gitara basowa (1990-1994)* Sara Lee Lucas (właśc. Frederick Streithorst) - perkusja (1991-1995)* Daisy Berkowitz (właśc. Scott Mitchell Putesky) - gitary (1990-1996)* Zim Zum (właśc. Timothy Michael Linton) - gitary (1996-1998)* John 5 (właśc. John William Lowery) - gitary (1998-2004)* Madonna Wayne Gacy (właśc. Stephen Gregory Bier) - klawisze, perkusja (1990-2007)* Tim Sköld - gitary (2006-2008), gitara basowa (2002-2005)* Ginger Fish (właśc. Kenneth Robert Wilson) - perkusja (1995-2011)* Chris Vrenna - perkusja (2004-2005, 2011), klawisze, perkusja (2007-2011)* Fred Sablan - gitara basowa (2010 - 2014)*Jason Sutter - perkusja (2012 - 2014)DyskografiaAlbumy studyjne* Portrait of an American Family (1994)* Antichrist Superstar (1996)* Mechanical Animals (1998)* Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death) (2000)* The Golden Age of Grotesque (2003)* Eat Me, Drink Me (2007)* The High End of Low (2009)* Born Villain (2012)*The Pale Emperor (2015)Albumy remiksowe* Smells Like Children (1995)* Remix & Repent (1997)Albumy na żywo* The Last Tour On Earth (1999)Kompilacje* Lest We Forget: The Best of (2004) ^{Buenos Aires, Argentina @ Maximus FestivalBest quality so far.Special for: vk.com/marilynmansonSetlist:Angel With The Scabbed Wings (00:00)Disposable Teens (}

Zespół Nocny Kochanek zdradził pierwsze szczegóły dotyczące nadchodzących koncertów. Całość odbędzie się pod hasłem Trasy Powitalnej. Grupa na szczęście nie składa broni w związku z koronawirusem i zaprasza nas na wydarzenia! Przed nami jesień. W poprzednich latach był to okres powrotu do klubowego grania. Nadchodzące miesiące stoją jednak pod dużym znakiem zapytania. Na szczęście są zespoły, które robią wszystko, by nowa rzeczywistość była jak najbardziej „normalna”. Między innymi zespół Nocny Kochanek, który ogłosił pierwsze szczegóły związane z jesiennymi koncertami! Grupa zdradziła daty wydarzeń, które odbędą się pod hasłem „Trasy Powitalnej„. Skąd pomysł na nazwę? Trasa Powitalna zespołu Nocny Kochanek to powrót do koncertowania w trudach związanych z obostrzeniami spowodowanymi epidemią. Jest ciężko, jesteśmy jednak na dobrej drodze do normalności-gramy bezpiecznie i otwieramy koncerty! Grupa dodaje jednocześnie, że jesienna trasa poprzedza wejście zespołu do studia! W związku z panującą epidemią koronawirusa, zespół postanowił ogłaszać szczegóły poszczególnych wydarzeń na trzy tygodnie przed ich odbyciem się. Pozwoli to dać pewność, że koncerty będą miały szansę się odbyć, będą bezpieczne oraz spełnione zostaną wszelkie wymagania organizacyjne pod kątem nowej rzeczywistości. Jak sami podają: Nie chcemy ogłaszać całej listy koncertów, ciężko bowiem przewidzieć co będzie się działo w listopadzie czy grudniu – stąd taki krok. Nie chcemy też stawiać Was – Hewi Metal Fanów – w trudnej sytuacji związanej z potencjalnym odwołaniem koncertu i zwrotem pieniędzy za bilety. Ogłaszając koncert na 3 tygodnie przed datą jego realizacji, mamy dużą dozę pewności, że wydarzenie dojdzie do skutku. Nocny Kochanej – Trasa Powitalna

Published July 22, 2020. Updated July 22, 2020, 4:17 p.m. ET. More On: johnny depp Amber Heard and Johnny Depp’s family celebrated with Marilyn Manson at a Thanksgiving bash, new footage

„Hell Never Dies Tour 2019″rozpoczyna się w Baltimore, Md w dniu 9 lipca i obejmuje przystanki Festiwalowe w Rock Usa i Rock Fest Rob Zombie i Marilyn Manson właśnie potwierdzili swoją notoryczną trasę „Twins of Evil”, która według Billboardu sprawia, że ” big rock show czuje się nie tylko właściwym miejscem, ale także najlepszym.,”Wyprodukowana przez Live Nation, wspólna trasa North American summer tour” Hell Never Dies Tour 2019 ” rozpoczyna się w Baltimore, MD 9 lipca i zatrzymuje się w Rock USA w Oshkosh, WI i Rock Fest w Cadott, pełną listę dat poniżej i na lub Bilety w sprzedaży dla ogółu społeczeństwa od piątku, 22 lutego o 10 rano czasu lokalnego na Rob Zombie i Marilyn Manson będą prowadzić przedsprzedaż artystów począwszy od środy, 20 lutego, a fani mogą uzyskać dostęp do przedsprzedaży przez już w czwartek, 21 lutego., Pakiety VIP będą dostępne od środy, 20 lutego. Citi jest oficjalną kartą kredytową w przedsprzedaży. W związku z tym członkowie Citi cardmembers będą mieli dostęp do zakupu biletów przedsprzedażowych od środy, 20 lutego o godzinie 12:00 czasu lokalnego do czwartku, 21 lutego o godzinie 22:00 czasu lokalnego w ramach programu Citi Private Pass. Szczegółowe informacje na temat przedsprzedaży można znaleźć na stronie nowy album Roba Zombie ukaże się jeszcze w tym kończy on prace nad nowym filmem trzy z piekła rodem., Marilyn Manson pracuje nad kontynuacją uznanego przez krytyków wydania Heaven Upside Down z 2017 roku. Więcej szczegółów na temat nadchodzących projektów już wkrótce. Posłuchaj utworu Zombie i Mansona The Beatles „Helter Skelter” tutaj: poprzednie pochwały trasy the Twins of Evil: „a Rockers dream come true with the most intense music the world will ever know.”- Aquarian Weekly „ile szoku może wytrzymać jeden rock show? Koncert w Virginia Beach ma odpowiedź.,”- The Virginian-Pilot „mistrzowski Duet Roba Zombie i Marilyna Mansona przyniósł bedlam.”- Buffalo News „jak bycie przywiązanym do krzesła elektrycznego i zapinanym 50 bilionami woltów heavy metalowego szaleństwa.”- Las Vegas Review Journal „występy Roba Zombie i Marilyna Mansona to rzecz koszmarów — w najlepszy możliwy sposób.,uly 24, 2019 Bismarck, ND Bismarck Event Center Thursday, July 25, 2019 Billings, MT Rimrock Auto Arena Sunday, August 4, 2019 Vancouver, BC Rogers Arena Tuesday, August 6, 2019 Saskatoon, SK SaskTel Centre Wednesday, August 7, 2019 Winnipeg, MB Bell MTS Place Friday, August 9, 2019 Fargo, ND Fargodome Saturday, August 10, 2019 Cedar Rapids, IA U.,S.,wa, ON Canadian Tire Centre sobota, 17 sierpnia 2019 r. Québec City, QC Centrum Videotron niedziela, 18 sierpnia 2019 r. Gilford, NH Bank of New Hampshire Pavilion < *not a Live Nation date **Festival performance O Live Nation Entertainment: Live Nation Entertainment (NYSE: LYV) jest wiodącą na świecie firmą zajmującą się rozrywką na żywo, składającą się z globalnych liderów rynku: Ticketmaster, Live Nation Concerts i sponsoring Live Nation., For additional information, visit Rob Zombie on the web: Marilyn Manson on the web:

.

qhmig2z72w.pages.dev/835

qhmig2z72w.pages.dev/185

qhmig2z72w.pages.dev/49

qhmig2z72w.pages.dev/578

qhmig2z72w.pages.dev/733

qhmig2z72w.pages.dev/577

qhmig2z72w.pages.dev/777

qhmig2z72w.pages.dev/758

qhmig2z72w.pages.dev/650

qhmig2z72w.pages.dev/267

qhmig2z72w.pages.dev/781

qhmig2z72w.pages.dev/111

qhmig2z72w.pages.dev/211

qhmig2z72w.pages.dev/367

qhmig2z72w.pages.dev/426

marilyn manson trasa koncertowa 2020