🥉 Grupy Modlitewne Ojca Pio W Polsce

Z charakteru Tego Bożego miejsca, obecności Kaplicy Św. Ojca Pio i nabożeństwa do Świętego, wyrosła Grupa Modlitewna Świętego Ojca Pio, która ma swoje spotkania formacyjno – modlitewne 23 dnia każdego miesiąca. Moderatorem Grupy jest Ksiądz Kustosz Czesław Świętego Ojca Pio, czynnie włącza się w sobotnie czuwania za Ojczyznę, siedmiodobowe modlitewno-pokutne Jerycha Fatimskie oraz wspiera modlitewnie i materialnie Dzieła Świętokrzyskiego historiiNa uroczystości beatyfikacyjne 2 maja 1999 roku jedzie do Rzymu grupa osób ze Starachowic i okolicy. Po rekolekcjach 5-ciodniowych w San Giovani Rotondo rodzi się w ich sercu myśl utworzenia Grupy Modlitewnej Ojca Pio na Ziemi Świętokrzyskiej. Sanktuarium Bolesnej Królowej Polski Pani Ziemi Świętokrzyskiej, Ksiądz Kustosz Czesław Wala i pierwsze trzy osoby: Anna Świrta, Bronisława Giemza, Anna Gołębska – to zalążek wspólnoty. Trwają na modlitwie, adoracji, ufają, że Ojciec Pio jest z nimi, i swoim wstawiennictwem wyprasza potrzebne łaski dla Grupy, Sanktuarium i tworzącej się Wspólnoty Braci Chrystusa Cierpiącego. Bracia przewodzą comiesięcznym spotkaniom, ubogacają je modlitwą, śpiewem i swą obecnością. Nad całością Grupy czuwa Ksiądz Czesław Wala, Kustosz Sanktuarium a zarazem moderator Grupy. Ksiądz Kustosz podkreśla, iż to nie przypadek, że powstała ta Grupa. Na wiele lat zanim pragnienie zrodziło się w sercu ludzi, Ksiądz Kustosz sprowadza z Jarosławia figurę Ojca Pio. Zaistnienie Grupy przyśpiesza decyzję budowy kaplicy pod jego została poświęcona uroczyście w roku kanonizacji Ojca Pio – 29 czerwca 2002 roku przez Ordynariusza Diecezji Radomskiej Ks. bpa Zygmunta Zimowskiego. Uroczyście wniesiono obraz Pio do kaplicy i umieszczono go w ołtarzu głównym. Poświęcono też organy ofiarowane przez małżeństwo Anny i Mieczysława Świrta. Wśród gości byli: Piechuta z Tenczyna – moderator grup modlitewnych Ojca Pio w Polsce; Sroka z Jarosławia – założyciel Wspólnoty Braci Chrystusa Cierpiącego; O,Józef Marecki – redaktor naczelny „Głos Ojca Pio” z Krakowa; Zderkiewicz z Częstochowy, O. Jerzy Zieliński, Mikos – franciszkanin, ziomek z Kałkowa. W uroczystej homilii zwrócił szczególną uwagę na życie i działalność Pio, jego zatroskanie o dusze człowieka, jego oddanie Bogu w ciągłej, długiej i żarliwej grudnia 2000 roku dla Grupy modlitewnej Ojca Pio poprowadził rekolekcje Czesław Wala. Tematem było „Zawierzenie Maryi”. Na zakończenie rekolekcji każdego uczestnika oddał Matce Najświętszej i pobłogosławił Relikwiami Świętego Ojca też są dla Grupy rekolekcje wielkopostne w Kałkowie w dniach 2003r., które pod tematem: „Odnowić nasze osobiste i całkowite oddanie się Matce Bożej”, prowadził również Ksiądz Kustosz. Po wygłoszonej konferencji, rozważeniu części Różańca, w czasie Apelu Jasnogórskiego bardzo uroczyście została przyjęta duchowa adopcja dziecka nienarodzonego przez uczestników rekolekcji, na zakończenie którego każdy otrzymał indywidualne Kałkowa często na spotkania z Grupą Modlitewną przybywa Sroka – z Zakonu Braci Mniejszych z Jarosławia, propagator osoby i duchowości Świętego Ojca Pio. Wspólne spotkania i konferencje ubogacają serce i ducha wielkiej radości wszystkich Grupa Modlitewna Pio wzrasta liczebnie. Na spotkaniach comiesięcznych i okazjonalnych, np. opłatkowych, członkowie grupy chcą jeszcze bardziej zbliżyć się do osoby Ojca Pio a przez niego do samego Boga i Jego Najświętszej Matki. Odkrywają oni w Świętym Ojcu Pio człowieka kontemplacji i wielkiego zjednoczenia z Chrystusem Eucharystycznym, człowieka wielkiej i nieustannej modlitwy, człowieka wielkiego zawierzenia Jezusowi i Maryi. Między sobą zaś pogłębiają więzy przyjaźni i jedności rodzinnej. Ta serdeczność pozwala dzielić się radościami i trudnościami, otwiera na potrzeby i problemy drugich, łączy w modlitwie wstawienniczej. W czerwcu 2003 roku ze wszystkich stron naszej ojczyzny przybyły do Kałkowa, do Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Grupy Modlitewne Pio, aby wspólnie modlić się. Nocne czuwanie rozpoczęto Eucharystią. Przy ołtarzu w Grocie Lourdzkiej stanęli: gospodarz miejsca i moderator grupy Ksiądz Kustosz Czesław Wala, Piechuta – ogólnopolski moderator grup oraz miejscowi lipcu 2003 roku figura Pio peregrynuje do rodzin Grupy Modlitewnej. Ileż wzruszeń, łez i radości, ile próśb o orędownictwo Świętego w października 2003 roku jako wdzięczność Bogu za 25 lat posługi Ojca Świętego Jana Pawła II na stolicy Piotrowej Grupa Modlitewna podejmuje modlitwę różańcową. Od 16 października 2003 do marca 2004 roku trwa nieustanna – 24 godziny na dobę – modlitwa dziękczynna. Na modlitwie czuwa nieustannie 50 osób. Rok 2005, to rok, kiedy Grupa Modlitewna Świętego Ojca Pio z ostaje zarejestrowana i włączona do Międzynarodowego Stowarzyszenia Grup Modlitewnych Świętego Ojca Pio w San Giovani Rotondo. Międzynarodowe Stowarzyszenie Grup Modlitwy jest kierowane przez dyrektora generalnego, który jest jednocześnie przewodniczącym Fundacji „Dom Ulgi w Cierpieniu – Dzieło Ojca Pio z Petrelciny. Grupy Modlitwy podlegają Ordynariuszowi Diecezji według prawa kanonicznego. Zarząd każdej Grupy Modlitwy stanowi: kierownik, dyrektor duchowy, zastępca kierownika i sekretarz. Zarząd planuje i organizuje działalność Grupy. Każdej Grupie Modlitwy przewodniczy kierownik Grupy wybrany większością absolutną przez zgromadzonych członków na 5 lat. Każda Grupa ma dyrektora duchowego, którym jest kapłan mianowany przez Ordynariusza miejscowego. On troszczy się o formację i wykształcenie religijne członków poprzez odpowiednie pouczenia, dni skupienia, rekolekcje i inne inicjatywy, sprawuje obrzędy liturgiczne i nabożeństwa. Członkowie Grup poświęcają się modlitwie wynagradzającej ofiarowując swoje cierpienia, uczestnicząc w cierpieniach Chrystusa Odkupiciela Świata. Członkowie Grup Modlitwy, aby ich modlitwy były bardziej miłe Bogu spełniają czyny pokutne i 23 października 2004 roku Dyrektorem duchowym Grupy Modlitewnej w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Pani Ziemi Świętokrzyskiej, w Kałkowie, został Ks. Kustosz Czesław czerwcu 2005 roku Jerychem modlitewno-pokutnym Grupa Modlitewna Pio wraz z członkami swoich rodzin przygotowywała się na świadome przyjęcie Jezusa jako Króla swego serca i życia. W codziennej adoracji trwali radośnie przy Jezusie, powierzali Mu swoje życie, dziękowali Bogu za Sanktuarium i comiesięczne w nim dni skupienia i modlitwy. Okazywali Matce Bożej Bolesnej wdzięczność za Jej macierzyńską opiekę. W tak modlitewnym trwaniu przed Jezusem Eucharystycznym przygotowywali swoje serca, aby Chrystus jako Król królował w ich myślach, planach, pragnieniach, oczekiwaniach, władał ich sercem, duszą i uczył miłować bliźniego jak siebie przygotowaniu przez Jerycho modlitewno-pokutne, 11 czerwca o godzinie w godzinie Miłosierdzia Bożego odbyło się spotkanie Grupy, celem którego było – w ogromnym pragnieniu przyjąć do swoich serc Chrystusa i obrać Go na Króla swego serca. Uroczystość przygotowała i poprowadziła Wiesława Kowalska – ogólnopolski animator Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Cała Uroczystość odbyła się w obecności Jezusa Eucharystycznego. Każda osoba z Grupy Modlitewnej razem ze swoją rodziną podchodziła do obrazu Matki Bożej i odmawiała w postawie klęczącej uroczysty Akt Zawierzenia prosząc o wstawiennictwo Maryję, zawierzając Jej siebie i rodzinę – całując Różaniec Święty. Następnie przechodząc do obrazu Serca Jezusowego poprzez Serce Maryi oddawali się Sercu Jezusowemu. Podchodząc do stopni ołtarza, oddawali cześć Jezusowi wystawionemu w Najświętszym Sakramencie. Kładąc swe ręce na Piśmie Świętym przypieczętowano całkowite przyjęcie Chrystusa na Króla swego serca i swego życia. Każdy uczestnik tej duchowej uczty z moderatorem, Ks. Kustoszem Czesławem Walą był radosny i czerwca 2006 roku Grupa Modlitewna Pio uczestniczyła w uroczystościach Millenium 1000-lecia na Świętym Krzyżu. Rozważania Stacji Drogi Krzyżowej wprowadziły wszystkich w zadumę nad własnym życiem i życiem rodzinnym. Zaś w homilii podczas Eucharystii, o północy, Zygmunt Zimowski – Ordynariusz Radomski powiedział, że relikwie Krzyża Świętego, które od 1000 lat promieniują miłością Jezusa do człowieka, ukazują, że Krzyż jest magnesem, który przyciąga, jest magnesem Bożej miłości i Bożej tradycji Grypy Modlitewnej należy również uczestnictwo w uroczystościach odpustowych w Niedzielę Bożego Miłosierdzia na Eremach – Górze Miłosierdzia. W 2009 roku członkowie Grupy Modlitewnej Świętego Ojca Pio przeżywają wielką radość przyjęcia pod swój domowy i rodzinny dach Relikwii Świętego. Po uroczystej Mszy Św. w Sanktuarium Pio rusza w pielgrzymkę do swoich czcicieli.

Pio. Nasza Grupa powstała 20.11.2016 roku. Jej powstanie zainspirował o. Bolesław Konopka, Kapucyn z Tenczyna, który wprowadził do naszego kościoła relikwie św. Ojca Pio. Grupa spotyka się raz w miesiącu. Każdego 23 dnia miesiąca o godz. 18.00 przychodzimy na wspólną modlitwę. Cele Grupy Modlitwy są określone przez Statut i

Ojciec Pio może być także wzorem wspaniałego spowiednika, również w naszych czasach. Szczególnie dzisiaj potrzeba nam dobrych spowiedników i spowiedzi, w czasie której można otworzyć swoje serce. Takie otwarcie się i spojrzenie na siebie w prawdzie wymaga czasu i odpowiedniej atmosfery, o którą nieraz trudno w naszych kościołach. Ile obecnie jest Grup Ojca Pio w Polsce, trudno tak naprawdę powiedzieć, ponieważ osoby chcące żyć duchowością Ojca Pio tworzą grupy o różnym charakterze „oficjalności”. Oficjalnie zgłoszonych do San Giovanni Rotondo i zatwierdzonych przez ordynariusza diecezji, na terenie której powstały, jest około stu pięćdziesięciu grup. Istnieją też grupy, które funkcjonują przy jakiejś parafii, ale z różnych względów nie zostały jeszcze zgłoszone biskupowi, ponieważ na przykład dopiero zaczynają swoją działalność i są na etapie organizowania się. Nieraz są to naprawdę małe grupki z niewielkich parafii, skupione przy księdzu entuzjaście. Kiedyś zadzwonił do mnie kapłan z diecezji wrocławskiej i mówi, że jest u nich Grupa Modlitewna Ojca Pio, będzie w sobotę Msza święta... Ksiądz prosi mnie, bym przyjechał na nią z relikwiami Ojca Pio. „Na wszystkie świętości ojca proszę” – mówi. Przyznam, że miałem wątpliwości. Jechać aż za Wrocław na jedną godzinę. Coś mnie jednak tchnęło i pojechałem. Malutki kościół filialny, niewielka parafia. Na Mszę przychodzi cała wioska, jest dwóch księży. Mają witraż Ojca Pio, figurę, dzwon, sztandar, brakuje tylko relikwii. Ksiądz, który mnie zaprosił, powiedział: „Ojcze, nie jesteśmy formalną grupą, ale chyba należą się nam relikwie, bo nikt nie czci Ojca Pio tak jak my tutaj”. I takich grup jest w Polsce wiele, przy kaplicy, szpitalu, jakimś ośrodku duszpasterskim. Wspólnot o duchowości Ojca Pio, które formują siebie w oparciu o materiały zawarte w „Głosie Ojca Pio”, jest w Polsce – łącznie z tymi oficjalnie zatwierdzonymi – około czterystu. A jak liczne są te grupy? Najlepiej, jeśli nie przekraczają czterdziestu, pięćdziesięciu osób. Wtedy łatwiej budować wspólnotę, o której mówiłem. Dlatego jeśli grupa jest zbyt liczna, powstają grupy-córki. To wydaje mi się szczególnie ważne i piękne, jeśli grupa staje się inspiracją do powstania kolejnej, w sąsiedniej parafii, w sąsiedniej miejscowości, w innym środowisku. Zawsze powtarzam członkom grup Ojca Pio: „Musicie być apostołami przynoszącymi dobre owoce”. Czy Grupy Modlitewne mają program formacyjny? Każdy z członków otrzymuje wspomniany statut zatwierdzony przez Stolicę Apostolską, który ostatnio został poprawiony. Tych statutów w Polsce wydrukowano już tysiące. Oprócz tego przez kilkanaście lat, jak już mówiłem, wydawałem opracowywany przeze mnie informator, w którym zamieszczone były propozycje formacyjne dla Grup Ojca Pio i stały schemat spotkań. Trzeba było bowiem niejako zaadaptować powstały we Włoszech statut do warunków polskiej duchowości. Grupy Modlitewne spotykają się co najmniej raz w miesiącu, ale częstotliwość tych spotkań tak naprawdę zależy od zapotrzebowania. Spotkanie rozpoczyna krótkie nabożeństwo, na przykład różaniec, później jest Msza święta z kazaniem, a następnie spotkanie w salce, na którym jest także czas na swobodną rozmowę. Tematy spotkań na cały rok publikowane są we wspomnianym „Informatorze”. Tam też zamieszczamy rozważania różańcowe, materiały i pytania do spotkań biblijnych, homilie związane z danym tematem. Hasłem formacyjnym w ostatnim roku były słowa św. Tomasza Pan mój i Bóg mój (J 20, 28), a więc wiara w Jezusa Chrystusa wbrew przeżywanym nieraz przez człowieka wątpliwościom i wahaniom. Ten schemat spotkań formacyjnych od wielu lat się sprawdza i nawet Włosi go od nas przejmują. Oprócz spotkań grup przy kościele program formacyjny obejmuje także coroczne, trzydniowe rekolekcje diecezjalne. Takie rekolekcje są organizowane w prawie każdej polskiej diecezji. Mamy też jednodniowe spotkania modlitewno-konferencyjne dla wszystkich grup z danej diecezji i spotkania dla Grup Ojca Pio z całej Polski. Ostatnio odbywały się one w Tenczynie, na Jasnej Górze i w krakowskich Łagiewnikach. Spotkania ogólnopolskie pozwalają poznać się członkom grup z różnych regionów naszego kraju. Czy są wyznaczone osoby odpowiedzialne za poszczególne grupy? W każdej diecezji biskup mianuje księdza opowiedzianego za Grupy Modlitewne Ojca Pio działające na podległym mu terenie. Oprócz tego każda grupa ma opiekującego się nią księdza, który jest asystentem duchowym grupy, a którego wyznacza proboszcz parafii. Są też animatorzy świeccy. Modlitwę przed Mszą świętą i spotkanie grupy w salce powinna prowadzić osoba świecka, ale ważne, by był przy tym obecny asystent duchowy – kapłan, który zadba o właściwą formację duchową członków grupy. W poszczególnych grupach jest też sekretarz, skarbnik i osoba odpowiedzialna za biblioteczkę, w której gromadzone są książki i prasa poświęcone Ojcu Pio. Jest także kronikarz, który przygotowuje sprawozdania i zdjęcia z kolejnych spotkań czy podejmowanych akcji, ponieważ grupy prowadzą na przykład działalność charytatywną lub wspierają działalność charytatywną w danej parafii. Włączanie się w pomoc drugiemu człowiekowi jest tu bardzo ważne. Członkowie grupy troszczą się o siebie nawzajem, ale wychodzą także poza swoje szeregi. Nieraz będzie to zakup trzystu kilogramów cukru dla szpitala, a nieraz wykupienie komuś leków czy pomoc w sfinansowaniu pielgrzymki do San Giovanni Rotondo, do grobu Ojca Pio. San Giovanni Rotondo to dla Grup Ojca Pio zapewne najważniejsze miejsce pielgrzymkowe. Ludzie chcą tam jechać. Często im w tym towarzyszę. W San Giovanni Rotondo byłem już chyba z siedemdziesiąt razy. Jeździmy tam, by bezpośrednio na miejscu doświadczyć franciszkańskiej duchowości Ojca Pio. Dla wielu ludzi pielgrzymka do San Giovanni Rotondo i modlitwa przy grobie Ojca Pio z wystawionym ciałem Świętego są bardzo ważne. Mogą zobaczyć prawdziwego człowieka wiary. Dla niektórych to jak spotkanie z Janem Pawłem II. We Włoszech odwiedzamy także św. Ritę w Cascii, św. Franciszka w Asyżu. W Polsce naszymi miejscami pielgrzymkowymi są Jasna Góra, Przeprośna Górka, gdzie odprawiana jest Droga Krzyżowa prowadzona od kilku lat przez bpa Stanisława Nowaka. Ważnym miejscem jest także wspomniana już Jasna Góra i Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie co roku odbywają się noce czuwania czcicieli Ojca Pio. Ostatnio w Łagiewnikach było pięć tysięcy osób. Na te czuwania staramy się zapraszać braci kapucynów, którzy znali Ojca Pio. Mamy też kilku braci, których rodzice zostali „zeswatani” przez Ojca Pio. Tak to Ojciec Pio potrafił sprytnie urządzić.

Zapraszamy na nabożeństwa majowe codziennie pół godziny przed Mszą świętą wieczorną: pon-sobota o godz. 18.00, w niedziele o godz.17.30 2 maja 2023 - Jam jest Zmartwychwstanie i Życie 18 kwietnia 2023 – Spotkanie Młodzieży Franciszkańskiej TAU z kandydatami do przyjęcia Sakramentu Bierzmowania

Ojca Pio o główną intencję modlitewną danej grupy /charyzmat grupy/- to słowa moderatora Diecezji Łowickiej, w której Grupy Modlitwy Ojca Pio modlą się w intencji uzależnionych od alkoholu. Kongres zgromadził około 100 osób. 7 listopada 2011 roku- rejonowe spotkanie Grup Modlitwy Ojca Pio w naszej parafii pod przewodnictwem ks.

Ojciec Pio z Pietrelciny (Francesco Forgione) żyjący w latach (1887-1968) uważał, że modlitwa jest najważniejszym apostolatem, jaki można wypełniać w Kościele. Dlatego, gdy w 1942 roku papież Pius XII wezwał cały Kościół do ożywienia chrześcijaństwa przez modlitwę, kapucyn zaczął tworzyć Grupy Modlitwy, które dziś istnieją na całym świecie i szerzą kult Świętego z Pietrelciny. Pierwsze Grupy Modlitwy o. Pio powstały około 1947 roku, a w 1949 roku powstał statut, który uregulował ich działalność. Od początku Grupy Modlitwy były związane z Domem Ulgi w Cierpieniu – dziełem o. Pio w San Giovanni Rotondo. Z czasem grupy modlitewne zaczęły powstawać w różnych parafiach Włoch, a także poza ich granicami. Dziś działają w wielu parafiach, zakonach, klasztorach i szpitalach na całym świecie. Trzy tysiące Grup Modlitwy Ojca Pio istnieją obecnie w 60 krajach świata. Najliczniejsze (2580) są we Włoszech, w USA (103). W Polsce aktualnie istnieje 81 Grup Modlitwy Ojca Pio, w tym w parafiach: św. Anny w Świerklanach i Miłosierdzia Bożego w Żorach. Najstarsza w Polsce Grupa Modlitwy o. Pio powstała w październiku 1983 roku przy krakowskim klasztorze ojców kapucynów. Krakowska grupa została 1 sierpnia 1990 agregowana do Międzynarodowego Stowarzyszenia Grup Modlitwy w San Giovanni Rotondo. W archidiecezji katowickiej pierwsza grupa powstała w Świerklanach. Impulsem do jej powstania było przekazanie parafii relikwii o. Pio. Grupa zrzesza nie tylko czcicieli Ojca Pio pochodzących z rodzimej parafii, ale włączają się do niej wierni z innych okolicznych parafii. W każdy wtorek odbywają się spotkania. Pierwsze w miesiącu ma charakter biblijny, w czasie drugiego odmawia się różaniec, uczestniczy we Mszy św. w intencji czcicieli św. o. Pio oraz adoruje się Najświętszy Sakrament. W ramach trzeciego – członkowie grupy słuchają konferencji nt. duchowości o. Pio, natomiast w ostatni wtorek miesiąca prowadzone są dyskusje na tematy bieżące. Grupa angażuje się w działalność charytatywną w parafii. W połowie 1990 roku, z inicjatywy osób z różnych miast w Polsce na czele z Ireną Piotrowicz ze Szczecina, powstał Komitet Założycielski Towarzystwa Charytatywnego im. Ojca Pio. Towarzystwo zostało zarejestrowane sądownie 4 września 1991. Pierwszą siedzibą stowarzyszenia była Warszawa, ale z czasem centrum działalności Towarzystwa stały się Czechowice-Dziedzice. Tam duchowe kierownictwo nad Towarzystwem objął o. Wiesław Krupiński SJ, jezuita pracujący wówczas w Domu Rekolekcyjnym w Czechowicach-Dziedzicach. W trakcie pierwszego roku istnienia Towarzystwa, powstały koła regionalne w Czechowicach-Dziedzicach, Warszawie, Szczecinie, Krakowie, Wrocławiu, Łodzi i Katowicach. Bibliografia Katolickie ruchy, stowarzyszenia i wspólnoty modlitewne w Archidiecezji Katowickiej. Informator, red. P. Kurzela, Katowice 2010, s. 38-41; Szymon Resiak, Kult św. Pio z Pietrelciny w archidiecezji katowickiej w latach 1999-2017, Katowice 2017.

grupy modlitewne ojca pio w polsce